Για άλλη μια φορά απόψε άκουσα έναν βουλευτή να εξηγεί γιατί δεν πρέπει να περικοπούν οι αποζημιώσεις και οι δαπάνες των βουλευτών, με εύλογα επιχειρήματα. Οτι δηλαδή, αν δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και να έχουν γραμματειακή υποστήριξη, υπηρεσιακό αυτοκίνητο, κτλ, δεν θα μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους -- οπότε στην πολιτική θα μείνουν μόνο οι "γόνοι".
Επίσης οτι η βουλευτική αποζημίωση στην Ελλάδα είναι χαμηλή συγκριτικά με τον μέσο όρο της ΕΕ.
Σωστά. Για παρόμοιους λόγους, δεν έπρεπε να περικοπούν οι μισθοί των δασκάλων: γιατί αν δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, στα σχολεία θα μείνουν μόνο αυτοί που ζουν από τα ιδιαίτερα που κάνουν στους μαθητές τους τα βράδια. Ούτε των γιατρών του ΕΣΥ, γιατί τότε θα μείνουν μόνο όσοι παίρνουν φακελάκια.
Οι δάσκαλοι και οι γιατροί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους είναι το ίδιο πολύτιμοι όσο οι βουλευτές, ενώ έχουν πολύ μικρότερη ευθύνη για την κατάντια της οικονομίας. Κι όμως, οι μισθοί των δασκάλων και των γιατρών κόπηκαν, γιατί είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και γιατί δεν υπήρξαν (από τους βουλευτές) άλλες, καλύτερες προτάσεις για ισοδύναμες περικοπές.Κάτω από αυτές τις συνθήκες, σωστά (αναγκαστικά) κόπηκαν.
Οσο λοιπόν το κράτος δεν μπορεί να πληρώνει σωστά τους δασκάλους και τους γιατρούς, ας μην πληρώνει σωστά και τους βουλευτές. Και όταν οι βουλευτές αναδείξουν κυβερνήσεις που θα μπορέσουν να φέρουν την ανάκαμψη, ας ξαναδώσουν στο εαυτό τους τη σωστή αμοιβή. Τόσο απλά.