ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗ
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια έψαχνα σε ρεπορτάζ να δω πού
«κολλάει» και δεν προχωρά η δημιουργία μουσικού σχολείου στην περιοχή της
Αλεξανδρούπολης , παρά τα αιτήματα και την επιθυμία αρκετών ανθρώπων αλλά και
φορέων. Σήμερα, διαβάζω σε δημοσιεύματα ότι τα μουσικά σχολεία της Βόρειας
Ελλάδας και όχι μόνο , απλά οδηγούνται …σε λουκέτο.
Και για το λόγο αυτό έχουν προγραμματιστεί κινητοποιήσεις
και συλλαλητήρια διαμαρτυρίας. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, το σχολείο της
Κομοτηνής. Για 300 κενές ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα, το υπουργείο Παιδείας
ενέκρινε πρόσληψη ωρομισθίων που αντιστοιχούν σε κάλυψη 12 ωρών. Με τον ίδιο
τρόπο επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας να καλύψει τα τεράστια διδακτικά κενά σε
όλα τα μουσικά σχολεία, ομολογώντας όμως την αδυναμία πλήρους κάλυψης εξαιτίας
της έλλειψης πιστώσεων.
Η δραματική μείωση των λειτουργικών δαπανών έχει φέρει τα
σχολεία αυτά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ κάποια περιφερειακά απειλούνται
ακόμη και με λουκέτο. Η έλλειψη καθηγητών, κυρίως των μουσικών ειδικοτήτων,
αναγκάζει τα περισσότερα σχολεία να υπολειτουργούν, ενώ χάνονται χιλιάδες
διδακτικές ώρες σε μουσικά μαθήματα.
Μέχρι στιγμής, στα 42 μουσικά σχολεία όλης της χώρας
έχουν χαθεί 9.708 διδακτικές ώρες, ενώ το υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην
πρόσληψη ωρομίσθιων εκπαιδευτικών μόλις στις 8 Ιανουαρίου και ενώ είχε ήδη
εκπνεύσει το πρώτο τρίμηνο της σχολικής χρονιάς.
Το σημερινό κράτος λοιπόν, θεωρεί πολυτέλεια τα μουσικά
σχολεία.
Εκτιμά ότι δεν χρειάζονται αυτά … Αλλά γιατί να απορεί κανείς;
Οι κυβερνήσεις
των τελευταίων χρόνων έχουν αποδείξει έμπρακτα ότι δεν θέλουν τα κανονικά
σχολεία.
Δεν ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση, την μόρφωση…
Δεν τους χρειάζεται
η τέχνη, ο πολιτισμός … Δεν θέλουν ανοιχτά και καλλιεργημένα μυαλά …
Τους
βολεύει η ημιμάθεια και το σκοτάδι, οι πτωχοί τω πνεύματι.
Γιατί όταν μια
κοινωνία διαθέτει ευαίσθητους, μορφωμένους, καλλιεργημένους ανθρώπους είναι
αλλιώς …
Είναι τόσο απλά τα πράγματα … Δυστυχώς …