Σαμ ...Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ

Πέταξε ψηλά ο «αετός» του Εβριτικού, του ελληνικού, του παγκόσμιου βόλεϊ, ο Νίκος Σαμαράς

Του Γιώργου Πανταζίδη

Είναι κάποια μαντάτα που τα ακούς αλλά δεν θες να πιστέψεις. Δεν μπορείς να τα πιστέψεις. Αρνείσαι να τα δεχθείς. Λες, σου κάνουν πλάκα. Και όταν ακόμη … νιώθεις ότι …κάτι δεν πάει καλά, είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις να δεχθείς την πραγματικότητα. Όσες ώρες κι αν περάσουν …

Ο «Σαμ» δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο μεγάλο Νίκος Σαμαράς. Το σύμβολο του εβρίτικου, του ελληνικού βόλει, ένας από τους λόγους που αγαπήσαμε το βόλει, αυτή τη φορά «κάρφωσε άουτ». Ο «αετός» – ένα από τα προσωνύμιά του – πέταξε ψηλά, για αλλού. Το μεσημέρι της Παρασκευής έφυγε για αλλού . Να διδάξει τα μυστικά του αθλήματος κάπου εκεί, ψηλά. Η απώλεια, μεγάλη, το κενό δυσαναπλήρωτο. Το πένθος μεγάλο για το ελληνικό βόλεϊ, τον ελληνικό αθλητισμό.

Το άθλημα έχασε έναν από τους κορυφαίους που έχει αναδείξει. Η φήμη του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, η είδηση του χαμού του έκανε το γύρο του κόσμου.

Ήταν ένας ηγέτης που οδήγησε την Ορεστιάδα στους κορυφαίους της Ευρώπης, την Εθνική στην παγκόσμια ελίτ. Είχε πάνω από 400 διεθνείς συμμετοχές. Έκανε γενιές να αγαπήσουν το βόλεϊ. Τον θαύμαζαν για το πάθος του, την αγωνιστικότητά του, την τρέλα του, την αφοσίωσή του, την απίστευτη κορμοστασιά του και τις φοβερές του ικανότητες.

Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι δεν θα ξανααντικρίσουμε την μορφή του - που εντυπωσίαζε - να περνά από μπροστά μας, να πηγαίνει για προπόνηση, να χαιρετά ευγενικά… Πιο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους που έζησαν μαζί του, που τον ακολούθησαν στην λαμπρή του διαδρομή. Από το παλιό κλειστό γυμναστήριο της Ορεστιάδας και τις ατέλειωτες ώρες που περνούσε εκεί, έως τον «Τάφο του Ινδού», το Κατσάνειο, τα γήπεδα της Ιταλίας, της Τουρκίας, και βέβαια της Αλεξανδρούπολης, του Μίλωνα στη νέα Σμύρνη, της Λήμνου … Γαμώτο όμως, ήταν μόλις 42 χρονών. Και είχε πολλά να δώσει ακόμη.

Τα κακά μαντάτα

Απόγευμα Παρασκευής , κλειστό γυμναστήριο Αλεξανδρούπολης, τελευταία προπόνηση του Εθνικού πριν τον προγραμματισμένο αγώνα με τον Παναθηναϊκό, τον πρώτο για το 2013. Λίγο μετά τις 7 το απόγευμα και μια διάχυτη.. νεκρική σιγή σκεπάζει την ατμόσφαιρα. Κλείνω αμέσως το τηλέφωνο διακόπτοντας άγαρμπα τη συνομιλία που είχα. Κατάλαβα αμέσως ότι κάτι κακό είχε συμβεί. Κάτι πολύ κακό. Τρόμαξα. Ανατριχιαστικό το αίσθημα της νεκρικής σιγής. Κυριαρχούσε στην ατμόσφαιρα. Και μετά; Αντίκρισα τα πρόσωπα των αθλητών μας και των προπονητών.

Άλλοι έκλαιγαν, άλλοι με τα κεφάλια σκυμμένα, άλλοι απλά ακίνητοι και αποσβολωμένοι. «Τι έγινε βρε παιδιά;» Ψέλλισα χαμηλόφωνα. «Πάει ο Νίκος ο Σαμαράς, πέθανε» κατάφερε να μου πει ο Γιάννης Τζίμας. Πάγωσα. «Πλάκα μου κάνετε» … Προφανώς και δεν γίνονται τέτοια αστεία. Προφανώς και δεν ήταν πλάκα. Ρητορικό το ερώτημα, δεν περίμενα απάντηση.  Μέσα όλοι βουβοί … η προπόνηση είχε «πάει περίπατο» … Βγήκα για λίγο έξω και τα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπάνε ακατάπαυστα. Οι πρώτες συνομιλίες με την Αθήνα απλά επιβεβαίωσαν τα τραγικά μαντάτα.  «Ναι Γιώργο, είναι αλήθεια». Κανείς δεν μπορούσε να το πιστέψει …

Η μοιραία στιγμή

Σοκ και οδύνη. Η είδηση απλώθηκε αστραπιαία παντού. Στον Έβρο, και σε όλη την Ελλάδα. Ο Νίκος Σαμαράς «έφυγε» από ζωή. Ο «θρύλος» του ελληνικού βόλεϊ έσβησε στα 42 του χρόνια από ανεύρυσμα στον εγκέφαλο. Οι γιατροί στο Λαϊκό νοσοκομείο επιβεβαίωσαν τον θάνατό του βυθίζοντας στο πένθος το ελληνικό βόλεί και όχι μόνο.

Ο Νίκος Σαμαράς που βρισκόταν στην Αθήνα σε φιλικό σπίτι, γύρω στις 15.00 αισθάνθηκε αδιαθεσία και έντονο πονοκέφαλο. Λίγο αργότερα έχασε τις αισθήσεις του ενώ στο μεταξύ είχε κληθεί ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Αμέσως έγιναν προσπάθειες ανάνηψης αλλά μέσα στο ασθενοφόρο υπέκυψε. Στο Λαϊκό Νοσοκομείο διαπιστώθηκε ο θάνατος του που κατ΄εκτίμηση είναι από ανεύρυσμα στον εγκέφαλο.

Κα το εξοργιστικό

Ο κόσμος του βόλεϊ πάγωσε. Κανείς δεν είχε κέφι και διάθεση για παιχνίδι. Η αποστολή του Παναθηναϊκού μόλις είχε φτάσει μετά από πολύωρο ταξίδι. Αλλά πώς μπορούσε να γίνει παιχνίδι λίγες ώρες μετά; Πως μπορούσε να διεξαχθεί αγωνιστική; Τα αιτήματα να καταφθάνουν από παντού στη διοργανώτρια αρχή … Και να όμως που η αρνητική έκπληξη ήρθε … Οι αγώνες θα γίνουν κανονικά. Ακολούθησε γενική κατακραυγή. Οργή και θυμός. «Δε σεβάστηκαν τη μνήμη του «Γκάλη του ελληνικού βόλεϊ». «Ντροπή τους, δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων», ήταν ορισμένες από τις αντιδράσεις.

Τελικά αποφασίστηκε μετά από αλλεπάλληλες πιέσεις , το πρωί του Σαββάτου, η αναβολή μόνο του αγώνα της Αλεξανδρούπολη μεταξύ του Εθνικού και του Παναθηναϊκού, είχε φορέσει τις φανέλες και των δυο και η ψυχολογική φόρτιση ήταν μεγάλη.. Όχι όμως και των υπολοίπων… Κάτι που εξόργισε και στεναχώρησε … Ο Σαμ δεν το άξιζε αυτό… έπρεπε να τον τιμήσει ο κόσμος του βόλεϊ. Όχι όμως με αυτό τον τρόπο.

Λίγα λόγια

Πρόκειται για έναν παίκτη-σύμβολο του ελληνικού βόλεϊ, που έφτασε μέχρι την 6η θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1994, ενώ μετρούσε 25 χρόνια καριέρας σε μερικές από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, το όνομά του συνδέθηκε με την Ορεστιάδα, όπου άρχισε να δημιουργεί το... μύθο του, ενώ ακολούθησαν ο Ηρακλής, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης και ο Μίλων, τον οποίο βοήθησε πέρυσι να επιστρέψει στην Α1. Εκτός Ελλάδος, φόρεσε τη φανέλα της ιταλικής Φαλκονάρα και της τουρκικής Φενέρμπαχτσε.

Πάντως, ο μοναδικός τίτλος που κατέκτησε στην -πλούσια κατά τ' άλλα- καριέρα του είναι το Κύπελλο Ελλάδος του 2000 με τη φανέλα του Ηρακλή, ενώ αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του στον τελικό του CEV Cup το 1995 ως παίκτης της Ορεστιάδας, όταν οι "ακρίτες" είχαν ηττηθεί από την πανίσχυρη Πάρμα με 0-3.

Τη φετινή σεζόν είχε αποσυρθεί στη Λήμνο, όπου ήταν παίκτης της ομάδας Λήμνος Sports Club, αλλά και προπονητής των τμημάτων υποδομής, καθώς αν και 42 ετών, δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το αγαπημένο του άθλημα.

Η πορεία του στο φιλέ...
- Μέλος Ενικής ομάδας Πετοσφαίρισης Εφήβων - 160 συμμετοχές
- Μέλος Εθνικής ομάδας Πετοσφαίρισης Ανδρών - 300 συμμετοχές
- 6η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων Αθήνα 1989
- 6η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών Αθήνα 1994
- 2η θέση στο κύπελλο συνομοσπονδίας (SEV) Ευρώπης με την Ορεστιάδα
- Κυπελλούχος Ελλάδος με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης 2000