Την ακύρωση των συμβάσεων εξόρυξης χρυσού στην Ελλάδα σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση προανήγγειλαν η συντονίστρια της Επιτροπής Ελέγχου Κοινοβουλευτικού Έργου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο Ηρώ Διώτη, βουλευτής Λάρισας, η βουλευτής Χαλκιδικής Κατερίνα Ιγγλέζη και η βουλευτής Α’ Αθηνών Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε συνέντευξη τύπου που παραχωρήθηκε χθες, με θέμα «Χρυσός, Περιβάλλον και Δημοκρατία – Η περίπτωση της Χαλκιδικής – Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ για την εναλλακτική ανάπτυξη της περιοχής». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η παρέμβαση της βουλευτή Κιλκίς Ειρήνης Αγαθοπούλου.Η κ. Διώτη αναφέρθηκε σε σειρά λόγων που αιτιολογούν αυτή τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι «η λεηλασία της φύσης, των φυσικών πόρων και των ανθρώπων δεν συνιστά ανάπτυξη και ότι υπάρχουν μερικές εξορύξεις που δεν πρέπει να γίνονται ακριβώς γιατί οι ζημιές είναι τεράστιες συγκριτικά με τα όποια κέρδη. Επιπλέον υπογράμμισε πως το ελληνικό Δημόσιο δεν ωφελείται τίποτα. Είναι κραυγαλέα η υπόθεση της Χαλκιδικής όπου με 11 εκατομμύρια ευρώ, η εταιρεία αγόρασε πάνω από 300. 000 στρέμματα αρχέγονου δάσους στις Σκουριές και όλη την περιουσία των παλιών μεταλλείων, από τη μεταπώληση των οποίων κέρδισε πάνω από 2 δις ευρώ».
Στηλιτεύοντας τη στάση της κυβέρνησης στην περίπτωση της Χαλκιδικής, τόνισε ότι «η μέχρι σήμερα σύγκρουση στις Σκουριές έχει αναδείξει τις τρομερές αντιφάσεις αυτής της κερδοσκοπικής πρωτοβουλίας. Με σκοπό ουσιαστικά τη χρηματιστηριακή κερδοφορία των εμπλεκόμενων συμφερόντων, σχεδιάζεται μια εφιαλτικών διαστάσεων ανατροπή της περιβαλλοντικής ισορροπίας, που θα προκαλέσει μια μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική και κοινωνική ερήμωση στις αντίστοιχες περιοχές. Ο φαύλος αυτός κύκλος θα οδηγήσει, εκτός των άλλων, και σε μαζική μετανάστευση του πληθυσμού».
«Στη Χαλκιδική γίνεται ένα πείραμα υποταγής της κοινωνίας σε κερδοσκοπικά συμφέροντα που βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία. Γι’ αυτό δεν πρέπει να σιωπήσουμε, πρέπει να υποστηρίξουμε το δίκαιο αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής» κατέληξε.
Η κ. Ιγγλέζη παρουσίασε με τη σειρά της τις αναπτυξιακές προοπτικές που διαθέτει η ευρύτερη περιοχή, χαρακτηρίζοντας την Χαλκιδική «πεδίο σύγκρουσης δύο πολιτικών φιλοσοφιών» για την ανάπτυξη και αντιτάσσοντας στην κυβερνητική αντίληψη, τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ. «Υποστηρίζουμε μια ανάπτυξη που βασίζεται στις αρχές της αειφορίας, που προστατεύει και συνυπάρχει με το κοινωνικό, πολιτισμικό και φυσικό περιβάλλον, που σέβεται τα εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα, που στηρίζεται ταυτόχρονα στην οικονομική ευημερία και την κοινωνική συνοχή. Όπως προέκυψε από επιστημονικές μελέτες που παρουσιάστηκαν σε πρόσφατη διημερίδα, μια βιώσιμη ανάπτυξη για την Χαλκιδική, βασισμένη στον πρωτογενή τομέα και στις ήπιες μορφές τουρισμού, είναι και εφικτή και οικονομικά επωφελής. Οι κύριες προϋποθέσεις είναι η πολιτική βούληση, ο σωστός σχεδιασμός και η συμμετοχή και συνεργασία των τοπικών κοινωνιών».
Η βουλευτής αναφέρθηκε σε σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα στα οποία θα μπορούσε να στηριχτεί η ανάπτυξη στην Χαλκιδική. «Τομείς όπως η δεντροκομία, λαχανικά και κηπευτικά, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, άμπελος, μελισσοκομία, κτηνοτροφία, δασοπονία, είναι εφικτό να αναπτυχθούν και να επιφέρουν σημαντικά έσοδα.
Επιπλέον, η Χαλκιδική είναι ο τρίτος τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα, βρίσκεται κοντά στο μεγάλο αστικό κέντρο της Θεσσαλονίκης και το αεροδρόμιο. Ο πολιτιστικός, οικολογικός, θρησκευτικός, γαστρονομικός τουρισμός και ο αγροτουρισμός αποτελούν πλέον τις αποδοτικότερες μορφές τουρισμού και απευθύνονται σε κοινό με υψηλότερες απαιτήσεις. Η Β.Α. Χαλκιδική μπορεί να αξιοποιήσει προς αυτή την κατεύθυνση τα αρχαία Στάγειρα γενέτειρα του Αριστοτέλη, το Άγιο Όρος, τη διώρυγα του Ξέρξη, την πλούσια χλωρίδα/πανίδα, τα αρχέγονα δάση, τη θάλασσα, το βουνό».
Κλείνοντας, η κ. Ιγγλέζη ήταν κατηγορηματική ότι «η ανάπτυξη θα πρέπει να βασίζεται στους τοπικούς πόρους, τη διαφοροποίηση και το ανθρώπινο δυναμικό. Γι’ αυτό θα πρέπει να επιτευχθεί από την ίδια την κοινωνία. Με συλλογικές δράσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, ομάδες παραγωγών δίκτυα τοπικών επιχειρήσεων, τοπικά σύμφωνα ποιότητας, συμπράξεις παραγωγών – φορέων, υποστήριξη μεταξύ επαγγελματικών ομάδων».
Η κ. Κωσταντοπούλου με τη σειρά της με ιδιαίτερη έμφαση και αποκαλυπτικά στοιχεία αναφέρθηκε στο οικονομικό σκάνδαλο και στη ζημιά που υπέστη το Δημόσια από την υπόθεση αυτή, επικεντρώνοντας κυρίως στην καταστολή, την τρομοκρατία και τις διώξεις που υφίστανται οι κάτοικοι επειδή αντιδρούν στην εγκατάσταση των μεταλλείων στις περιοχές τους.
Η κ. Αγαθοπούλου, τέλος, αναφερόμενη στην περίπτωση του Κιλκίς, τόνισε ότι «μία τέτοια επένδυση αντιβαίνει στις επιθυμίες των κατοίκων για πρωτογενή ανάπτυξη της περιοχής. Πάνω από 5000 πολίτες και 70 φορείς του Κιλκίς έχουν ταχθεί ενάντια και γι’ αυτό έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά του ΥΠΕΚΑ ζητώντας να ακυρωθεί ο διαγωνισμός, υπόθεση που εκδικάζεται αυτή την Παρασκευή 5 Απριλίου. Μάλιστα, υπάρχουν εμπεριστατωμένες μελέτες για την ύπαρξη ουρανίου στην περιοχή και, επιπλέον, η έλλειψη νερού στο νομό είναι τόσο μεγάλη, ώστε το Κιλκίς να συγκαταλέγεται στους 6 πρώτους νομούς της χώρας στους οποίους έχει προταθεί να εφαρμοστεί το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά της Ερημοποίησης».