Το μικρόφωνο
δονείται κι ακούγεται μια φωνή: Νικητής και πάλι ο... «Κύκλωπας». Οχι, δεν
πρόκειται για αστείο, ο Αργύρης και η Νίκη Κελίδη, το ζευγάρι από τη Μάκρη, το
επίνειο της Αλεξανδρούπολης, έχουν βαλθεί ν' αποδείξουν σε όλους ότι δεν θέλει
κόπο, θέλει τρόπο, να παράξεις ποιοτικό λάδι και να σαρώνεις τα βραβεία ενώ
συναγωνίζεσαι ελληνικά και ξένα ελαιόλαδα αξιώσεων.
Τροπαιούχοι όποτε
μοστράρουν τον... «Κύκλωπα», το ελαιόλαδό τους, στην αγορά, σε διαγωνισμούς
ελαιοκομικών προϊόντων, ενώ πρόσφατα «τσίμπησαν» και ασημένια διάκριση σε
διαγωνισμό στη Νέα Υόρκη, όπου μετείχαν 700 ελαιόλαδα απ' όλο τον κόσμο!
Παθιασμένοι
με το ελαιόλαδο και πάντα από την πλευρά των νικητών, ο Αργύρης, 67, και η Νίκη
Κελίδη, 53, έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να γνωρίσει όλος ο ντουνιάς την
ελιά της Μάκρης. Παρότι ο ένας τελωνειακός και η σύντροφος της ζωής του
ασχολήθηκε με την τοπική εφημερίδα «Γνώμη» απ' το 2008 κι έπειτα, το ελαιόλαδο
τους απορρόφησε εντελώς. Μέχρι στιγμής έχουν κερδίσει 2 πλατινένια βραβεία
πανελλαδικά, 5 χρυσά πανελλαδικά, 1 χρυσό στην Πορτογαλία και 1 στη λίστα των
ασημένιων βραβείων στη Νέα Υόρκη.
Η Θράκη,
στην περιοχή της Μάκρης, τόπο καταγωγής του Αργύρη, έχει έναν απ' τους
μακροβιότερους ελαιώνες στον κόσμο, αφού πάνω από 100 δέντρα χρονολογούνται
μεταξύ 1.500 και 2.450 ετών.
Το ζευγάρι
ίδρυσε την επιχείρησή του, Κύκλωπας Α.Ε., το 1982 στην περιοχή της Μάκρης, 11
χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξανδρούπολης. Βάφτισαν συμβολικά το ελαιόλαδο
«Κύκλωπα» απ' την τοπική σπηλιά απ' όπου θεωρείται ότι πέρασε ο Οδυσσέας.
Εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών μαζεύουν ελαιόκαρπο γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου
κι ενώ στα κτήματα μπορεί να χιονίζει.
Ο Αργύρης
και η Νίκη συλλέγουν ελαιόκαρπο από τα περίπου 10.000 δικά τους ελαιόδεντρα -
από τα περίπου 200.000 που υπάρχουν στην περιοχή. Μαζί τους εργάζονται οι δυο
κόρες τους, η Βάλια, που είναι τεχνολόγος-γεωπόνος, και η μικρή Αλέξια, που
ασχολείται με τις πωλήσεις με τους υπόλοιπους εργαζομένους.
Ποιο είναι
το μυστικό τους; Προσέχουν όταν γίνονται τα κλαδέματα με δονητικό μηχάνημα για
να μην τραυματίζεται το δέντρο, τηρούν ευλαβικά την καθαριότητα στο
ελαιοτριβείο, επεξεργάζονται τον ελαιόκαρπο σε χαμηλή θερμοκρασία, αποθηκεύουν
σε ανοξείδωτες δεξαμενές γεμάτες ώς επάνω για να μην οξειδώνεται το λάδι, ενώ
τα στερεά απόβλητα του ελαιουργείου καταλήγουν ως λίπασμα στα χωράφια.
Παρότι η
παραγωγή τους απορροφάται στον Εβρο, έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα στην
Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Γερμανία και την Πορτογαλία. Το μότο τους; «Μπορεί η
ποιότητα να μην πληρώνεται στην Ελλάδα, αλλά εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε
εκπτώσεις. Η ζωή μας είναι το λάδι».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία