Απόφαση του Ειρηνοδικείου Καβάλας: Κούρεμα χρέους 95,41% καταναλωτή προς τράπεζα

Με την υπ αριθμ 780/2013 απόφασή του, το Ειρηνοδικείο Καβάλας, δικαίωσε καταναλωτή μέλος της Ένωσης Καταναλωτών Καβάλας, ο οποίος έχοντας συνολική οφειλή ύψους περίπου 261.000ευρώ θα κληθεί να πληρώσει μόνο 12.000ευρώ σε βάθος 5 ετών.
Ο καταναλωτής προσέφυγε στην Ένωση Καταναλωτών Καβάλας εντός του 2011 και συνεργάτης της Ένωσης κατέθεσε προς τις πιστώτριες Τράπεζες του καταναλωτή , πρόταση εξωδικαστικού συμβιβασμού. Πρόταση την οποία οι πιστώτριες Τράπεζες αγνόησαν.
Ακολούθως η Ένωση Καταναλωτών Καβάλας εξέδωσε πρακτικό αποτυχίας εξωδικαστικού συμβιβασμού και ο καταναλωτής με την συνεργασία εθελοντή μέλους της Ένωσης Καταναλωτών Καβάλας, κατέθεσε στο Ειρηνοδικείο Χρυσούπολης ( συγχωνευθέν πλέον με το Ειρηνοδικείο Καβάλας) σχετική αίτηση Δικαστικής Ρύθμισης των χρεών του.

Το Ειρηνοδικείο Καβάλας αφού δίκασε την υπόθεση, εξέδωσε την απόφασή του η οποία αναφέρεται παραπάνω. Να σημειωθεί ότι το οικογενειακό εισόδημα του καταναλωτή ανερχόταν στο ύψος των περίπου1.200 ευρώ μηνιαίως, προερχόμενο αποκλειστικά από την δική του εργασία ως Δημοτικός υπάλληλος καθώς η σύζυγός του είναι άνεργη. Επιπλέον έχει και τρία ανήλικα τέκνα.
Το Ειρηνοδικείο Καβάλας αφού δέχθηκε ότι οι βιοτικές ανάγκες της συγκεκριμένης οικογένειας ανέρχονται στο ύψος των 1000ευρώ του καθόρισε 60 μηνιαίες δόσεις των 200ευρώ.
Οι οφειλές του συγκεκριμένου πολίτη προερχόταν τόσο από δικές του προσωπικές οφειλές όσο και από οφειλές λόγω εγγυήσεως.
Στο Ειρηνοδικείο Καβάλας την υπόθεση για λογαριασμό του μέλους μας υπεράσπισε ο Δικηγόρος του Πρωτοδικείου Αθηνών κ. Ταβουλάρης Αθανάσιος.
Η συγκεκριμένη απόφαση είναι μεν σημαντική εξαιτίας του ύψους της απαλλαγής των οφειλών του, αλλά και από το ίδιο το σκεπτικό της το οποίο όπως θα αναφέρουμε παρακάτω, απαντάει σε διάφορες και επαναλαμβανόμενες ενστάσεις των Τραπεζών, οι οποίες για μία ακόμη φορά δεν μπήκαν στην ουσία της υπόθεσης αλλά στάθηκαν στο τυπικό μέρος, προσπαθώντας να πείσουν το δικαστήριο να απορρίψει την αίτηση του πολίτη.

Συγκεκριμένα:

1)Οι Τράπεζες πρόβαλαν την ένσταση της αοριστίας καθώς ο πολίτης στην αίτησή του δεν ανέφερε αναλυτικά τις βιοτικές του ανάγκες , τα συνολικά στοιχεία της κάθε οφειλής του καθώς και δεν διευκρίνισε τις συγκυρίες και τις συνθήκες με τις οποίες περιήλθε σε αδυναμία πληρωμής καθώς και τις συνθήκες δανεισμού του.

Επ αυτού η απόφαση αναφέρει ότι αφ ενός μεν τα ελάχιστα που προβλέπονται από το άρθρο 11 παρ 3 του Ν 3869/2010 περιλαμβανόταν στην αίτηση του πολίτη, αλλά και αφ ετέρου σε περίπτωση μη εξειδίκευσης των πραγματικών περιστατικών που εκτίθενται στο δικόγραφο της αίτησης, δεν προκαλείται ζημία απαράδεκτου σύμφωνα με το άρθρο 236 και 741 του Κώδικα Πολιτικής Οικονομίας.

 2) Οι Τράπεζες ισχυρίσθηκαν ότι ο αιτών περιήλθε με δόλο σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών γιατί προέβη σε υπερδανεισμό ενώ γνώριζε τις περιορισμένες οικονομικές του δυνατότητες.

Επ αυτού η απόφαση αναφέρει ότι οι Τράπεζες έχουν την δυνατότητα να εξακριβώσουν την οικονομική συμπεριφορά μέσω της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, καθώς και την οικονομική του κατάσταση μέσω εκκαθαριστικού ΔΥΟ, καθώς επίσης και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις των υποψηφίων πελατών τους.

3) Οι Τράπεζες ισχυρίσθηκαν ότι ο πολίτης προέβη σε υπέρμετρο δανεισμό και κατέθεσε την αίτηση με απώτερο σκοπό την διαγραφή του χρέους του.

Η απόφαση επ αυτού αναφέρει ότι οι ισχυρισμοί αυτοί και αληθείς αν ήταν, δεν συνιστούν την κατ αρθ 281 του Αστικού Κώδικα ένσταση, αφού η επιλογή του αιτούντος να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του Νόμου, συνιστά νόμιμο δικαίωμά του σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου που επιτάσσει τον οικονομικό και κοινωνικό απεγκλωβισμό του, προκειμένου να ενταχθεί στην κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον.

Για μία ακόμη φορά καλούμε τις Τράπεζες να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και να δώσουν ρεαλιστικές λύσεις και όχι πρόσκαιρες και ανέφικτες να υλοποιηθούν.