Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Το AIDS είναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Από το 1981 που παρατηρήθηκε κλινικά στις ΗΠΑ, γύρω στα 25.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ 33.000.000 είναι φορείς του ιού HIV. Η σεξουαλική επαφή αποτελεί τον κύριο τρόπο μετάδοσης του HIV. Αισιόδοξα μηνύματα για την τιθάσευση του ιού εκπέμπει η UNAIDS, η υπηρεσία του ΟΗΕ για την καταπολέμηση του AIDS. Στην ετήσια έκθεσή της για το 2012 επισημαίνει ότι «το τέλος της επιδημίας του AIDS δεν είναι πλέον απλώς ένα όραμα, μπορεί να γίνει πραγματικότητα». Το σημαντικό είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στα αντιρετροϊκά φάρμακα που αποτρέπουν την εκδήλωση της ασθένειας, επισημαίνει η υπηρεσία.
Δραματική
αύξηση στην Ελλάδα των μνημονίων
Στην Ελλάδα, η εντυπωσιακή αύξηση που καταγράφηκε το 2011 στα νέα κρούσματα του ιού του AIDS συνεχίστηκε και το 2012, σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία που είχε συγκεντρώσει το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). Όπως επισημαίνει το ΚΕΕΛΠΝΟ, η πορεία της επιδημίας HIV/AIDS ακολουθεί σταθερά ανοδική πορεία την τελευταία δεκαετία. Από τα 3,6 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους το 2002, φθάσαμε τα 9,2 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους το πρώτο δεκάμηνο του 2012. Περίπου σε 1.000 υπολογίζονται οι νέες μολύνσεις από τον ιό HIV, που προκαλεί το AIDS, για το 2013 στην Ελλάδα. Υψηλός παραμένει ο αριθμός των νέων λοιμώξεων μεταξύ των χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών.
«Τη στιγμή που τα νέα κρούσματα HIV λοίμωξης παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, είναι το λιγότερο προσχηματικό, το Υπουργείο Υγείας να δημιουργεί ψευδείς εντυπώσεις ότι θα μηδενίσει τα κρούσματα και τους θανάτους από AIDS» επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωση το Τμήμα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέρει, «είναι ξεκάθαρο ότι οι συγκεκριμένες μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται, δε μπορούν σε καμία περίπτωση να δώσουν λύση στο πρόβλημα του HIV/AIDS. Η μείωση των δαπανών για την υγεία, η συρρίκνωση των νοσοκομείων, τα λειτουργικά προβλήματα στις μονάδες λοιμώξεων, οι ελλείψεις σε αντιρετροϊκά φάρμακα, ο αποκλεισμός χιλιάδων ασθενών από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η συνεχιζόμενη μείωση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, η έλλειψη προγραμμάτων σε επίπεδο πρόληψης, δεν εξασφαλίζουν τις μεγαλόσχημες υποσχέσεις για μηδενισμό των κρουσμάτων».