Της Κικής Ηπειρώτου
Ουρλιαχτά λύκων και γαβγίσματα σκύλων διέκοψαν για λίγο χθες
το πρωί τους καθημερινούς ήχους της πόλης. Η «οικολογική αν-ισορροπία» του
κέντρου της Αλεξανδρούπολης, όπου συνήθως κυριαρχούν εξατμίσεις και κόρνες,
«διαταράχθηκε», όταν μαθητές από το Γυμνάσιο Σουφλίου και το Δημοτικό και
Γυμνάσιο Τυχερού, φορώντας μάσκες ζώων και κρατώντας πλακάτ, συγκεντρώθηκαν
μπροστά στο δημαρχείο και σε συνεργασία με το WWF και το Κέντρο Περιβαλλοντικής
Εκπαίδευσης Σουφλίου, πραγματοποίησαν μία ξεχωριστή δράση κατά των
δηλητηριάσεων ζώων, είτε άγριων, είτε κατοικιδίων, είτε αδέσποτων.
Από το 2012 ‘τρέχει’ ένα διακρατικό πρόγραμμα που στόχο έχει την προστασία των τελευταίων ζευγαριών Ασπροπάρη στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Ο Ασπροπάρης είναι το πιο μικρό από τα τέσσερα είδη γύπα που συναντώνται στην Ελλάδα και ταυτόχρονα είναι το πλέον απειλούμενο είδος άγριας πανίδας στη χώρα. Η Θράκη αποτελεί το βασικό καταφύγιο του είδους στην Ελλάδα καθώς, όπως καταγράφηκε το 2014, από τα 8 ζευγάρια που αναπαράχθηκαν σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, τα 6 ήταν στην περιοχή μας. Οι φόλες είναι μια από τις κύριες αιτίες θνησιμότητας του είδους.
Στην προσπάθεια αυτή, συμμετέχουν ενεργά από το 2013 μαθητές των Γυμνασίων Σουφλίου και Τυχερού, και μαθητές του Δημοτικού σχολείου Τυχερού.
«Είμαστε εδώ μαζί για να φωνάξουμε για εκείνους που δεν έχουν φωνή και υποφέρουν από τις φόλες: για την άγρια ζωή, για τα ζώα συντροφιάς, για τα τσοπανόσκυλα, για τα κυνηγόσκυλα, για τα αδέσποτα…» είπαν οι διοργανωτές της δράσης, που με τη χρήση τηλεβόα κατάφεραν να κάνουν αυτές τις φωνές να ακουστούν, έστω και για λίγο, στην τσιμεντένια Αλεξανδρούπολη.
«Η σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον βρίσκεται αναμφισβήτητα σε κρίση. Το αντιμετωπίζουμε ως κάτι το δευτερεύον, ως κάτι διασκοσμητικό και ακόμα χειρότερα ως κάτι που μπορούμε εύκολα να αντικαταστήσουμε, ως κάτι που μπορούμε να κάνουμε πέρα. Η δηλητηρίαση των ζώων με τη χρήση φόλας είναι ο καλύτερος καθρέπτης αυτής μας της σχέσης με τη φύση. Με τρομακτική συχνότητα γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών όπου άγρια και μη ζώα, βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο επειδή έφαγαν κάποιο δηλητηριασμένο δόλωμα. Οι πόλεις, τα δάση και οι αγροί μας, αντί για καταφύγια ζωής έχουν καταντήσει ναρκοπέδια φόλας. Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που διαφοροποιούν τις περιπτώσεις χρησιμοποίησης φόλας για εξόντωση ζώων στις πόλεις από εκείνες στην ύπαιθρο.
Μοιράζονται όμως δύο, ουσιώδους σημασίας, χαρακτηριστικά: την ασυνειδησία των υπαιτίων που αντιλαμβάνονται τα ζώα ως υπάρξεις μηδενικής αξίας και την ευκολία με την οποία βάζουμε τη φύση να πληρώνει για τα δικά μας λάθη. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μία περιοχή, η οποία φιλοξενεί ζώα ιδιαίτερης ομορφιάς και σπανιότητας. Έχουμε την υποχρέωση να τους προσφέρουμε το καταφύγιο που χρειάζονται. Ας ξεκινήσει ο καθένας από τη γειτονιά του!», αναφέρει το WWF και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σουφλίου.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΓΝΩΜΗ