1. «Φοβάμαι… Αυτή η κυβέρνηση
είναι ευθυνόφοβη και ασυνεπής. Με το δημοψήφισμα έριξε το μπαλάκι στο
λαό για να φύγει η ευθύνη από πάνω της. Εμείς για άλλα την ψηφίσαμε κι
αυτή μας οδηγεί στην καταστροφή»
Όταν εκλέγεται μια κυβέρνηση, δεν έχει απεριόριστη εξουσία. Για την ακρίβεια, δεν έχει καν εξουσία. Την εξουσία την έχει ο λαός και με την ψήφο του δίνει στην κυβέρνηση μια συγκεκριμένη εντολή, την οποία αυτή καλείται να υπηρετήσει και να υλοποιήσει.
Η εντολή που πήρε λοιπόν η κυβέρνηση από τον λαό ήταν να διαπραγματευτεί σκληρά για την επίτευξη μιας καλύτερης συμφωνίας, χωρίς όμως να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές του προγράμματος της Θεσσαλονίκης αλλά και χωρίς να πάει στη ρήξη και να διακινδυνεύσει μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας μας από το ευρώ. Μετά από 5 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, βρέθηκε να πατάει επάνω στις κόκκινες γραμμές της (μερικές μάλιστα τις τσαλαπάτησε κιόλας), απόδειξη ότι υποχώρησε όσο περισσότερο μπορούσε στο πλαίσιο που της επέτρεπε ο λαός. Αντί να επέλθει όμως συμφωνία, επήλθε το εκβιαστικό τελεσίγραφο που όλοι γνωρίζουμε. Η κυβέρνηση δεν είχε εντολή από το λαό, ούτε να το αποδεχθεί ούτε να το απορρίψει. Γι αυτό και πολύ σωστά, έντιμα, υπεύθυνα και δημοκρατικά παραχώρησε το δικαίωμα της απόφασης αυτής στον ίδιο το λαό.
2. «Φοβάμαι… Κοιτάξτε πώς μας
κατάντησαν: έκλεισαν τις τράπεζες και μας αναγκάζουν να περιμένουμε στην
ουρά κάθε μέρα για το πενηντάρικο»
Δεν τις έκλεισε η κυβέρνηση τις
τράπεζες. Όταν ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, έτρεξε ο περισσότερος κόσμος
από φόβο και ‘’σήκωσε’’ τις καταθέσεις του με αποτέλεσμα οι τράπεζες να
ξεμείνουν από ρευστό. Και επειδή η κυβέρνηση ‘’τόλμησε’’ δημοκρατικά να
ζητήσει από το λαό να απαντήσει, η ΕΚΤ αρνείται να τις εφοδιάσει με
χαρτονομίσματα. Τις τράπεζες λοιπόν τις έκλεισε ο φόβος του κόσμου – τον
οποίο μπορώ να κατανοήσω – και η ΕΚΤ με την εκβιαστική, τιμωρητική και
αντιδημοκρατική συμπεριφορά της. Η κυβέρνηση το μόνο που έκανε ήταν να
ασκήσει το δημοκρατικό της δικαίωμα για την διενέργεια δημοψηφίσματος.
3. «Φοβάμαι… Αν ψηφίσω ΟΧΙ, αυτή η κυβέρνηση θα μας βγάλει από το ευρώ»
Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεν σημαίνει σε
καμία περίπτωση έξοδο από το ευρώ. Η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν
παίρνει αποφάσεις για τις οποίες δεν έχει την απαραίτητη εξουσιοδότηση
από τον λαό. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι αν θα αποδεχθούμε τις
προτάσεις των δανειστών ή όχι. Με το ΟΧΙ δεν δίνουμε εντολή στην
κυβέρνηση να μας βγάλει από το ευρώ. Της δίνουμε εντολή να συνεχίσει τον
αγώνα μέσα σε έναν νέο κύκλο διαπραγμάτευσης. Και μάλιστα με πολύ
καλύτερες συνθήκες! Για δύο λόγους:
1ον) γιατί θα έχει
ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιήσει
προς όφελός της, τόσο απέναντι στους δανειστές, όσο όμως και απέναντι
στην παγκόσμια κοινή γνώμη στην οποία θα βρει ακόμη περισσότερους
υποστηρικτές.
2ον) γιατί από τη
στιγμή που δεν τελεσφόρησε ο πρώτος κύκλος διαπραγμάτευσης, κανένα από
τα δύο μέρη δε δεσμεύεται απέναντι στις όποιες προτάσεις τους, ακριβώς
επειδή προέκυψαν στο πλαίσιο και υπό την πίεση αυτής της διαπραγμάτευσης
(νομικό θέσφατο).
Το ΟΧΙ λοιπόν σημαίνει απλά, ότι περνάμε
σε μια νέα φάση διαπραγμάτευσης, ότι περνάμε σε μια νέα μάχη στον αγώνα
που δίνουμε. Μπορεί και πάλι να οδηγηθούμε σε αδιέξοδο. Μπορεί και πάλι
να δεχθούμε νέα τελεσίγραφα. Μπορεί να εξαναγκάσουν τη χώρα μας να
σκεφτεί να βγει από το ευρώ. Τότε όμως και πάλι την απόφαση δεν θα την
πάρει αυτή η κυβέρνηση γιατί δεν θα έχει τέτοια εντολή. Τότε, αν
χρειαστεί, την απόφαση θα την πάρει και πάλι ο ελληνικός λαός.
Το ΝΑΙ από την άλλη, σημαίνει τρία πράγματα:
1ον) άνευ όρων
παράδοση και υποταγή στους ισχυρούς της ευρώπης και πλήρης αποδοχή των
προτάσεων των δανειστών, (με τις οποίες, σημειωτέον, η συντριπτική
πλειοψηφία του κόσμου διαφωνεί),
2ον) ακύρωση του μέχρι τώρα αγώνα και όλων των θυσιών και προσπαθειών που καταβλήθηκαν από λαό και κυβέρνηση,
3ον) ανοίγει ο
δρόμος για την εδραίωση μιας υποτελικής σχέσης, όχι μόνο της χώρας μας,
αλλά όλων των αδύναμων χωρών με τις δυνατές χώρες τις ευρώπης. Ανοίγει ο
δρόμος για την επικράτηση του νόμου του ισχυρού και την καταστρατήγηση
όλων εκείνων των αξιών πάνω στις οποίες χτίστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
4. «Φοβάμαι… Ό,τι και να ψηφίσω, το ίδιο είναι»
Όχι δεν είναι το ίδιο. Με το ΝΑΙ, απλά παραδίνεσαι. Υποτάσσεσαι. Λες «ναι σε όλα», «κάντε με ό,τι θέλετε».
Με το ΟΧΙ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι, να παλεύεις, να μάχεσαι και να διεκδικείς. Και επαναλαμβάνω, χωρίς το φόβο να βγούμε από το ευρώ (το έχει δηλώσει άλλωστε και ο ίδιος ο Σόϊμπλε). Αν προκύψει τέτοιο θέμα, αυτό θα αποτελεί ένα άλλο ερώτημα, σε ένα άλλο δημοψήφισμα.
5. «Φοβάμαι… Έχω παιδιά…»
Ακριβώς επειδή έχουμε παιδιά, έχουμε έναν λόγο παραπάνω να ψηφίσουμε ΟΧΙ. Τι παράδειγμα θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας; Να αγωνίζονται και να διεκδικούν ή να απογοητεύονται και να τα παρατάνε; Να υποκύπτουν στον ισχυρό ή να αντιστέκονται; Αυτό που συμβαίνει με την Ελλάδα και την – συγκεκριμένη αυτή – Ευρώπη είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει με ένα αδύναμο παιδί που βιώνει την απειλή, τον εκφοβισμό, τη βία και τον εξαναγκασμό από κάποιο δυνατό και γεροδεμένο παιδί. Θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας να υποκύπτουν στα άλλα παιδιά, επειδή εκείνα είναι πιο δυνατά, ή να ψάχνουν να βρουν τρόπους να τα αντιμετωπίζουν; Θέλουμε να τα κάνουμε θύματα ή αγωνιστές; Με ένα ισχυρό ΟΧΙ δεν θα συνεχίσουμε μόνο τον αγώνα μας για καλύτερες συνθήκες επιβίωσης στο παρόν. Θα δώσουμε και το παράδειγμα στα παιδιά μας και στα παιδιά όλου του κόσμου, να αγωνίζονται, να προσπαθούν, να τολμούν, και να διεκδικούν τα όνειρά τους και τη ζωή τους στο μέλλον.
Με ένα ΝΑΙ θα παραδοθούμε άνευ όρων στις επιταγές των ισχυρών, φοβούμενοι να μη χάσουμε την αξία των χρημάτων μας, τη βολή μας και την ασφάλεια που μας παρέχει το υποταγμένο παρόν και αρνούμενοι να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και την αξία των ιδανικών μας σε ένα ελεύθερο και αγωνιστικό μέλλον.
Ο καθένας μας ας κάνει την επιλογή του…
Γιώργος Ρουμελιώτης
2 Ιουλίου 2015