Αρένα και έδρα τους κάθε μείζονος κλίμακας κρίση , όπως η παρούσα που βιώνουμε, δίνει το έναυσμα μα κυρίως το πρόσχημα ώστε να αγνοηθούν προκλητικά οι εκπεφρασμένες επιθυμίες των ψηφοφόρων (βλέπε πρόσφατο δημοψήφισμα) και να ανατεθεί εν λευκώ η διακυβέρνηση της μη συμμορφούμενης χώρας σε μια δράκα τεχνοκρατών ή ακόμα καλύτερα «ειδικών εθνικής σωτηρίας». Το παιχνίδι είναι τόσο καλά στημένο που δεν «σηκώνει» ρίσκα και διακινδυνεύσεις.
Ανυπότακτοι παντός καιρού, πασιονάριοι αντιδρώντες έστω κι αν απλώς ψελλίζουν περί δημοκρατίας, ελεύθερης βούλησης ή σεβασμού του λαού, αμετανόητοι οπαδοί του Κέϋνς και εισηγητές ενός σύγχρονου Νιού Ντιλ, μετριοπαθείς, ουμανιστές, αφελείς υπέρμαχοι της Ευρώπης των λαών πολλώ δε μάλλον μαρξιστές και αριστερίζοντες πατάσσονται ανηλεώς.
Πως; Μα δια της παλαιάς και δοκιμασμένης συνταγής: όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος.
Δηλαδή με ένα καθεστώς απολυταρχίας (ακόμη και τύπου Πινοτσέτ στη Χιλή, άλλωστε υπήρξε η πρώτη χώρα εφαρμογής των οραμάτων Φρίντμαν) που θα εγγυάται την περιστολή και κατάργηση συλλογικών και ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στις εκβολές της κόλασης του Νεοφιλελευθερισμού. Αναζητείται ικανός λεμβούχος ή μήπως έχει ήδη βρεθεί; Άλλος για τη βάρκα μας!
Σ.Μ.