Γιατί το δημόσιο σχολείο το οποίο υπηρετούμε συντηρείται από τους πολίτες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.Γιατί σε μια αστική δημοκρατία τα ζητήματα της εκπαίδευσης είναι αποκλειστικά θέμα της πολιτείας.
Επομένως και το πώς θα είναι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι αποκλειστική ευθύνη του υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ.
Αυτή η θέση στηρίζεται άλλωστε και στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών, γιατί έχω διαβάσει και κάποιες ανακοινώσεις της ΠΕΘ που ειλικρινά αναρωτήθηκα σε ποια χώρα αναφέρονται οι συνάδελφοί μου.
Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι μέχρι αυτή τη στιγμή μάθημα ομολογιακό.
Δεν παίρνει υπ’ όψιν του τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 20 χρόνια.
Άρα ήδη έχουμε αργήσει σ’ αυτές τις ήπιες αλλαγές του μαθήματος.
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι στις χώρες της Ε.Ε. σε σημαντική πλειονότητα το μάθημα είναι γνωσιολογικό, θρησκειολογικό, στις δε χώρες που είναι ομολογιακό είναι προαιρετικό, και σε κάποιες δεν βαθμολογείται και δεν εξετάζεται.
Εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι, ενώ αυτή η μεταρρύθμιση έπρεπε να γίνει ήδη από τις αστικές θεωρούμενες κυβερνήσεις του παρελθόντος, εντούτοις δεν έγινε. Γιατί άραγε;
Γιατί επί της ουσίας δεν υπήρξαν αστικές φιλελεύθερες δυνάμεις.
Η Ν.Δ. υπήρξε ο βραχίονας της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδας στην πολιτική ζωή του τόπου.
Το δε ΠΑΣΟΚ από καθαρό οπορτουνισμό εποίησε την νήσσαν, ενώ ειδικά το 1981 είχε όλη την κοινωνική στήριξη να προχωρήσει σε μια μεγάλη τομή: τον χωρισμό πολιτείας - Εκκλησίας.
Δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά ζητήματα. Αυτά σε μεγάλο βαθμό είναι λυμένα και κτήμα της συλλογικής μνήμης. Το ζήτημα είναι το μάθημα των Θρησκευτικών.
Στ’ αλήθεια, αγαπητοί συνάδελφοι της ΠΕΘ, σας αρέσει μαθητές να βγαίνουν έξω από την τάξη;
Γιατί, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αυτό γίνεται σήμερα.
Γιατί το δημόσιο σχολείο το οποίο υπηρετούμε συντηρείται από τους πολίτες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Γιατί άραγε τα παιδιά να στερούνται του δικαιώματος να μάθουν σημαντικά πολιτισμικά στοιχεία άλλων πολιτισμών, θρησκειών;
Γιατί στ’ αλήθεια η Νέα Δημοκρατία, ακραία νεοφιλελεύθερη σε θέματα οικονομίας και κοινωνίας, γυρνά τόσο πίσω, σε τόσο μαύρα μονοπάτια τον λόγο της;
Για έναν απλό λόγο, γιατί επί της ουσίας αρνούνται τα προτάγματα του Διαφωτισμού.
Από την Ιεραρχία στ’ αλήθεια δεν περιμένω τίποτε. Νιώθει ότι χάνει ένα κομμάτι της εξουσίας της.
Αλλά ειλικρινά δεν θεωρώ ότι μια Εκκλησία πρέπει να μιλά με τέτοιους όρους.
Ο Φίλης λοιπόν έχει δίκιο και πρέπει να συνεχίσει. Γιατί τα μικρά βήματα προόδου πρέπει να μεγαλώσουν. Και αν δεν τα κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ποιος θα τα κάνει;
Δεν είναι μόνο το μάθημα, είναι και οι σχέσεις ανάμεσα στην πολιτεία και στην Εκκλησία.
Πολλοί λένε ότι δεν είναι τώρα ο χρόνος, γιατί υπάρχουν πολλά μέτωπα. Αυτό είναι λάθος.
Οι μεγάλες τομές που απαιτούνται και δεν υπάγονται σε συμφωνίες με τους δανειστές πρέπει να γίνουν τώρα.
Το μάθημα των Θρησκευτικών εδώ και χρόνια είναι «ένα αδειανό πουκάμισο», γιατί απλώς δεν συγκινεί αυτούς στους οποίους απευθύνεται, δηλαδή στους μαθητές.
Οι αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών είναι απόλυτα επιβεβλημένες.
* ο Σταμάτης Σακελλίων είναι δρ. της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Δημοσιεύθηκε στην Αυγή