Από τον Οκτώβρη του 1990 οι μαθητές, οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί είναι σε κατάσταση πολέμου με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (του πατέρα της φαμίλιας), εξαιτίας του άκρως αντιδραστικού νόμου που προωθούσε προς ψήφιση από την Βουλή.
Ο περιβόητος νόμος του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου (μετέπειτα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη) επανέφερε την ποδιά, τον πειθαρχικό έλεγχο της εξωσχολικής ζωής των μαθητών, την έπαρση της σημαίας και τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, ενώ παράλληλα θέσπιζε την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, διάφορες περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές, την κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων κλπ.Νωρίτερα το πρωί της 7ης του Γενάρη 1991, η ΟΛΜΕ είχε κηρύξει στάση εργασίας και καλούσε τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία για να συμβάλουν στην προστασία των μαθητικών κινητοποιήσεων από τους οργανωμένους τραμπούκους της ΝΔ που παρίσταναν τους αγανακτισμένους γονείς. Ήταν οι περίφημοι παρακρατικοί Κένταυροι και Rangers, μια έμπνευση του Αβέρωφ, με αρχηγούς τον Μιχαλολιάκο (βουλευτή Πειραιώς, ξάδελφο του Χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκου) και Μανωλάκο (πολιτευτής της ΝΔ και χουντοβασιλικός), οι οποίοι τελούσαν υπό τις ευλογίες των τότε προέδρων της ΟΝΝΕΔ Μεϊμαράκη και Βουλγαράκη (οι γνωστοί…)
Το απόγευμα της επόμενης μέρας, 8 Γενάρη, το μεγαλοστέλεχος των τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα Γιάννης Καλαμπόκας, παρέα με άλλους 30 μπράβους-στελέχη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται με ρόπαλα στο Πολυκλαδικό λύκειο της πόλης, με σκοπό να σπάσει την κατάληψη χωρίς επιτυχία. Μια ώρα αργότερα, οι ίδια ομάδα τραμπούκων εισβάλουν στο 3ο Λυκείο, απωθούν τους ελάχιστους μαθητές που βρίσκονται και καταλαμβάνουν τον χώρο. Λίγο αργότερα, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές και γονείς. Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να αποχωρήσουν και γύρω στις 11 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτήριο.
Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου, Νίκος Τεμπονέρας, δέχεται χτύπημα με λοστό από τον Καλαμπόκα στο κεφάλι. Παρά το γεγονός ότι ο Τεμπονέρας καταρρέει, δέχεται και άλλο χτύπημα με λοστό πάλι στο κεφάλι από τον Καλαμπόκα, με αποτέλεσμα να πέσει θανάσιμα τραυματισμένος, με πολτοποιημένο κρανίο. Η ομάδα του Καλαμπόκα παρά την δολοφονική επίθεση εξαφανίστηκε ανενόχλητη, αφού η αστυνομία πήγε όταν τα επεισόδια είχαν τελειώσει.
Ο Τεμπονέρας μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί στις 9 του Γενάρη παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται και άλλα 4 άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες ελαφρότερα τραυματίες. Με τον θάνατο του Τεμπονέρα, ο Κοντογιαννόπουλος παραιτείται και τον αντικαθιστά ο Σουφλιάς. Στις 10 Γενάρη μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικοί πραγματοποιούν ένα τεράστιο συλλαλητήριο 100.000 ατόμων στην Αθήνα. Τα ΜΑΤ για μια ακόμα φορά επιτίθενται στους διαδηλωτές. Κατά την διάρκεια των συγκρούσεων από καπνογόνο που ρίχτηκε από τους αστυνομικούς πιάνει φωτιά το πολυκατάστημα Κάπα-Μαρούσης στην Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 4 άνθρωποι. Τις επόμενες μέρες η κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται καθώς ο Σουφλιάς αποσύρει το νομοσχέδιο και οι μαθητές ξαναγύρισαν στα μαθήματά τους στις 13 Γενάρη.
Στην δίκη του Καλαμπόκα αν και πρωτοδίκως καταδικάσθηκε σε ισόβια για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, χωρίς να του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό, σε δεύτερο βαθμό οι δικαστές του αναγνώρισαν ελαφρυντικά και τον καταδίκασαν σε κάθειρξη 17 ετών. Τον Φλεβάρη του 1998 αφέθηκε ελεύθερος, αφού εξέτισε τα 3/5 της ποινής του. Άλλη μια φορά που βλέπουμε την ίδια ιστορία να επαναλαμβάνεται. Ακριβώς όπως στις δολοφονίες του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, των Κουμή-Κανελλοπούλου, του Καλτετζά, του Γρηγορόπουλου, του Ζακ και τόσων ακόμα που έπεσαν από τα χέρια ένστολων ή παρακρατικών πραιτοριανών του Κεφαλαίου. Για την ιστορία η δολοφονία του Τεμπονέρα από τους ΟΝΝΕΔίτες δεν καταδικάστηκε ποτέ επίσημα από την ΝΔ…
Όσο για τον Νίκο Τεμπονέρα ζει και θα ζει στους αγώνες μας. Ζει όσο υπάρχουν μαθητές, εκπαιδευτικοί, μια κοινωνία που παλεύει για δωρεάν, δημόσια, υψηλού επιπέδου παιδεία για όλους. Ζει γιατί δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουμε να σφυροκοπάμε τις αλυσίδες μας.
ΖΕΙ, ΖΕΙ Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ!
Όσο για τον Νίκο Τεμπονέρα ζει και θα ζει στους αγώνες μας. Ζει όσο υπάρχουν μαθητές, εκπαιδευτικοί, μια κοινωνία που παλεύει για δωρεάν, δημόσια, υψηλού επιπέδου παιδεία για όλους. Ζει γιατί δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουμε να σφυροκοπάμε τις αλυσίδες μας.
ΖΕΙ, ΖΕΙ Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ!
ΥΓ Έστω και τώρα, έστω και σε αυτή την κοινωνία των λούμπεν του Μητσοτακισμού, ας μην ξεχάσουμε την θυσία του και ας κατέβουμε όλοι στους δρόμους για ένα ακόμα συνταγματικό πραξικόπημα ένος ακόμα μέλους της Φαμίλιας Μητσοτάκη, που έχει σκοπό να απαξιώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, να ξεπουλήσει τα πτυχία μας, με ιδιωτικά αναβολάδικα που αυτοαποκαλούνται πανεπιστήμια. Έστω αυτό το τελευταίο οχυρό της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου το παιδί του βιομήχανου και το παιδί του εργάτη έχουν το δικαίωμα να μορφωθούν στο ίδιο πανεπιστήμιο, ας το υπερασπιστούμε…