Δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά το αριστούργημά του Last Resort, ο Παβλικόφσκι παραδίδει μια εξαιρετική ταινία, θεματικά δυνατή και εικαστικά ανυπέρβλητη. Η ταινία μας μεταφέρει στην Πολωνία του 1962, όπου μια μαθητευόμενη ορφανή μοναχή ενθαρρύνεται από την ηγουμένη να ψάξει τη μοναδική, όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται, συγγενή της, λίγο πριν ορκιστεί μοναχή. Η θεία της, η Γουάντα, δεν είναι καθόλου καθολική: πρόκειται για μια Εβραία δικαστικό, αλκοολική, φιλήδονη και αδίστακτη στον χειρισμό των υποθέσεών της, το ακριβώς αντίθετο της Ίντα. Οι δύο γυναίκες αρχίζουν μαζί να ψάχνουν τις ρίζες και την ταυτότητά τους με τη μικρή να βρίσκεται ανάμεσα στους πειρασμούς του κόσμου και στη μοναστική ανατροφή της. Επιλέγοντας τετραγωνισμένα ασπρόμαυρα κάδρα και με σύντομες, σβέλτες σκηνές ο Παβλικόφσκι ξεψαχνίζει αλληγορικά και ειρωνικά τη σύγκρουση ανάμεσα στην πολιτική και τη θρησκεία στη χώρα όπου το οξύμωρο δίπτυχο κυβέρνησε πολύ παραπάνω απ' όσο άντεχαν οι κάτοικοί της. Ταυτόχρονα σκηνοθετεί αξιοθαύμαστα το πορτρέτο της σαστισμένης ηρωίδας καθώς και αυτό μιας χώρας γονατισμένης μετά τον πόλεμο. Ένα συναρπαστικό, κινηματογραφικό ταξίδι.
Ο Παβλικόφσκι δημιούργησε με λιτότητα μία από τις πιο δυνατές και συγκινητικές ταινίες της χρονιάς. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης λέει γι την ταινία: «H IDA είναι μια ταινία για την ταυτότητα, την οικογένεια, την πίστη, την ενοχή, τον σοσιαλισμό και τη μουσική. Ήθελα να κάνω μια ταινία για την ιστορία, η οποία δεν θα ήταν ιστορική. Μια ηθική, αλλά όχι διδακτική ταινία. Ήθελα να πω μια ιστορία στην οποία ο καθένας «έχει τους λόγους του», μια ιστορία πιο κοντά στην ποίηση παρά στην αφήγηση. Περισσότερο απ' όλα όμως, ήθελα να αποστασιοποιηθώ από τη συνήθη ρητορική του Πολωνικού Κινηματογράφου. Η Πολωνία στην IDA παρουσιάζεται από έναν ‘αουτσάιντερ', φιλτραρισμένη μέσα από τη προσωπική μνήμη και το συναίσθημα, τους ήχους και τις εικόνες της παιδικής ηλικίας...»
Ηταινίαέχει κάνει ήδη μεγάλη εμπορική επιτυχία σε Ευρώπη και Αμερική. Πρόσφατα τιμήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφουμε 5Βραβεία: Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας για το 2014, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου, Βραβείο Καλύτερου Διευθυντή Φωτογραφίας, καθώς και το βραβείο People's Choice Award for Best European Film, ενώ απέσπασε και το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.