 |
| φωτο: Μάριος Λώλος |
Εγώ δεν θα κρίνω το μάγκικο ύφος του πρώην πρωθυπουργού στο βήμα της Βουλής. Ούτε τις σεξιστικές αναφορές του για «αντρίκεια» φερσίματα και λόγια. Δεν με απασχολεί στην τελική αν ο κ. Σαμαράς, για κάποιον λόγο, νιώθει ότι πρέπει να μας υπενθυμίζει διαρκώς ότι είναι άνδρας, μάγκας και πολλά βαρύς. Δικαίωμά του. Θα ήθελα όμως να πω, ότι θα ήταν καλύτερο, πρώτα απ’ όλα, να είναι κανείς άνθρωπος. Να μην μιλά με υποτιμητικό τρόπο για τους αδύναμους, τους πρόσφυγες, τους διαφορετικούς. Να μην εξαντλεί τη «χριστιανική του αγάπη» σε ενσταντανέ με τους παπάδες, σε «συζητήσεις με τον Θεό» και σε απαγγελία ψαλμών το Πάσχα, πάντα σε γκρο-πλαν.
Να μην δείχνει ευαισθησία και συγκίνηση μόνο για τα δικά του προβλήματα υγείας και τις δικές του θυσίες, δακρύζοντας σε δημόσια θέα, όταν ο ίδιος είχε φροντίσει για τον αποκλεισμό των ανασφάλιστων από τη δημόσια περίθαλψη. Να είναι άνθρωπος, με όλη τη σημασία της λέξης.
Κ.Η. - Από τη στήλη Μικρογνωμικά της Γνωμης
