Τα δόλια τα γουρούνια τι τραβάνε! Δεν φτάνει που τα μασουλάμε από τα’ αυτιά ως την ουρά («όλα ωραία είναι στον χοίρο», λένε οι Γάλλοι!), δεν φτάνει που τα γδέρνουμε για μπουφάν και παπούτσια, δεν φτάνει που χρησιμοποιούμε το όνομά τους για να χαρακτηρίζουμε όποιον δεν τολμάμε να αποκαλέσουμε μαλάκα, μπλέξανε τώρα και με το προσφυγικό. Με το.. μεταναστευτικό αν προτιμάτε, με τις μετακινήσεις πληθυσμών, με τη συμφωνία
Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, με τα χοτ σποτς. Και με ομάδα από μπαγλαμάδες, που μεθαύριο θα πάνε να ψήσουν παντσέτες και μπριζόλες έξω από τον καταυλισμό προσφύγων στα Διαβατά. Εντάξει ρε φίλε, χοντρόπετσο είναι το ζωντανό αλλά πόσα ν’ αντέξει πια κι αυτό;
Άσε το άλλο με τη Ντόρα! Που ξαφνικά πρέπει να τη χειροκροτάμε κάθε τρεις και λίγο γιατί αποφάσισε να θυμηθεί την πίστη της στον φιλελευθερισμό και ν’ ανοίξει το στόμα της. Και αφού υπερασπίστηκε (διακριτικά, αλλά υπερασπίστηκε) τα κορίτσια της παρέλασης στη Φιλαδέλφεια (κύριε Βούρο, ακόμη να βρεθεί ο ρουφιάνος που θα τις ταυτοποιήσει;), πλάκωσε στα σφαλιαρίδια (πάλι με τρόπο) τους «νεαρούς βουλευτές» της Νέας Δημοκρατίας (τον Κυρανάκη δηλαδή κατά κύριο λόγο, συν ολίγο από Πλεύρη) που «δεν κατάλαβαν για τι μιλούσαν».
Κι ατάκα το δικαιολόγησε πολιτικά το σκεπτικό της:
«Μια ανύπαρκτη οργάνωση, η οποία ζητά 5 λεπτά δημοσιότητας, δημιουργεί μείζον θέμα, το οποίο δεν έχει διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κόμματα αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους. Η ανθρωπιά, η λεβεντιά, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στον αδύνατο δεν νομοθετούνται. Δεν υπάρχει νόμος που να σε κάνει άνθρωπο. Αυτό το μαθαίνεις ή στα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του ή δεν το μαθαίνεις ποτέ».Γκαντάμιτ, κι εγώ ο ίδιος κάπως έτσι θα τα έλεγα! Και θα πρόσθετα όπως και η Μπακογιάννη ότι ο Γιαννούλης του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον άκομψα τα διατύπωσε στη Βουλή, όταν αναφέρθηκε σε πιθανότητα ποινικοποίησης τέτοιων εκδηλώσεων. Θα επιμείνω στο «άκομψα», γιατί δεν έχω την εντύπωση ότι ήθελε ο άνθρωπος να στείλει ΜΑΤατζήδες στα Διαβατά, αλλά τα είπε λίγο χύμα ομολογουμένως. Και εισέπραξε δικαίως κάποιες γκρίνιες…
Συμβαίνουν αυτά στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου βγαίνει ο επικεφαλής (ή ό,τι άλλο είναι αυτό το παιδί…) των «Ενωμένων Μακεδόνων και επιμένει ότι οι πρόσφυγες έχουν «πανάκριβα ρουχαλάκια» και αϊφόνια και γουίφι και όλα τα καλά του κόσμου και πετάνε το φαγητό απ’ το κέτερινγκ γιατί δεν τους αρέσει. Δεν είναι φτωχοί ρε φίλε, λόγω τυχοδιωκτισμού έρχονται εδώ πέρα και τρέχουν τα γκαφρά απ’ τα μπατζάκια τους!
Και πάμε τώρα στην ερώτηση των 64.000 δολλαρίων αγαπούλη:
Αφού είναι τόσο ματσωμένοι και φορτωμένοι λεφτό, τι στο διάολο κάνουν στο χοτ σποτ των Διαβατών;
Γιατί δεν είναι στο Παρίσι, γιατί δεν είναι στο Λονδίνο, γιατί δεν είναι στη Ρώμη έστω;
Με τόσα μπικικίνια που τους περισσεύουν, σίγουρα θα μπορούσαν να πληρώσουν για μεταφορά και διαμονή σε κάποιο Φορ Σίζονς. Σε Χόλιντεϊ Ιν έστω, με ρουμ σέρβις χαλάλ, για όλη την οικογένεια.
Ρωτάω εγώ και απαντάει ο χοίρος:
Όινκ!
Και αυτή νομίζω ότι είναι η πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση του ζητήματος…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr