Κράτα γερά !

Δεν λύγισες όταν σε καταδίκαζαν εις θάνατον.
Δεν λύγισες δεκάδες χρόνια σε φυλακές και εξορίες.
Μην λυγίσεις ούτε μπροστά στο χρόνο.
Πάντα αγέρωχος, περήφανος,
με το Απεραθίτικο στοιχείο να σε συνοδεύει.
Πάντα έφηβος με μια καρδιά μικρού παιδιού.
Βαστά γέρο μου και σε αυτή τη μάχη.
Σ.Μ
....
Θα ξέρεις βέβαια, Ζολιό, για το Μανώλη Γλέζο
-α, πώς να σου το πει το στόμα μου, Ζολιό,
όταν περνούσε με τα δυο του χέρια στις τσέπες τού παντελονιού τα σοκάκια της Πλάκας,
ωραίο παιδί χαμογελώντας στ' όνειρο τού κόσμου πάνου
απ' τις οροσειρές της δυστυχίας
όταν σκαρφάλωνε τα βράχια της Ακρόπολης
σφίγγοντας μες στις δυο νεαρές γροθιές του
την οργή όλων των λαών και την ελπίδα τους
όταν κάτου από τ' ανοιχτά ρουθούνια των πεινασμένων πολυβόλω έσπαγε με τις δυο γροθιές του τον κυρτό σταυρό
έσπαγε με τις δυο γροθιές του όλα τα δόντια του θανάτου -
Και, να που χρόνια τώρα ο Μανώλης ο Γλέζος, Ζολιό,
κοιτάει το φως πίσω απ' τα σίδερα
κι ακόμη με τα δυο του χέρια, σημαδεμένα από τις χειροπέδες,
σκουπίζει τα κλαμένα μάτια τού κόσμου
σκουπίζει το ιδρωμένο μέτωπο
της λευτεριάς και της ειρήνης.

Γράμμα στον Ζολιό Κιουρί -
Γιάννης Ρίτσος, Άη Στράτης Νοέμβρης 1950

κείμενο:Φυσάει αδιαφορία, κοινωνικοπολιτικά θέματα