Περί... βροχής

Με τις προσευχές δεν αλλάζει ο κόσμος, ούτε βρέχει για να σβήσουν οι φωτιές, ντάλα καλοκαίρι, στην Αυστραλία. Όταν σβήσουν οι φωτιές, γιατί δεν θα έχουν κάτι άλλο να κάψουν, η Αυστραλία θα σωθεί από ένα φαραωνικό πρόγραμμα αναδάσωσης, κανονικής με επιστημονική μελέτη και τεράστιους πόρους και όχι με τα αστεία του ΣΚΆΙ και των δήμων στην Ελλάδα, όπως ακριβώς αυτή που υποστηρίζει ο σπουδαίος άνθρωπος και φωτογράφος Σεμπαστιάν Σαλγκάδο.
Αυτή θα είναι, μπορεί να είναι, ίσως η μεγαλύτερη επένδυση στον πλανήτη μας. Σε ότι αφορά τις... προσευχές και τις λιτανείες:
Οι αυτόχθονες λαοί στην Αμερική πράγματι, σε μέρες μεγάλης ξηρασίας χόρευαν το "χορό της βροχής" και το έκαναν μέρες, εβδομάδες, μέχρι να βρέξει, οπότε κατά ένα τρόπο πάντα έπιανε. Κατά ένα τρόπο το ίδιο έκαναν και όταν είχε έκλειψη της σελήνης και... έσβηνε ο ουρανός. Έριχναν φλεγόμενα βέλη στον ουρανό για να... ανάψουν ξανά τη σελήνη. Και πάντα έπιανε! Αλλά νομίζω πως από τότε έχουν προχωρήσει λίγο τα πράγματα.
 Στα, πιο, δικά μας καλό είναι να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με μαλακίες και η κάθε μία, ο κάθε ένας, να βρούμε την αποφασιστικότητα να υπερασπιστούμε τα δάση, τη γη, το νερό, τις παραλίες, τις πόλεις μας, το δημόσιο χώρο, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα λίγα δέντρα στις γειτονιές μας, από την επέλαση των...επενδυτών που προετοιμάζει το νεοφιλελεύθερο τσίρκο αυτών των επικίνδυνων ανθρώπων που βρίσκονται στην κυβέρνηση



Θεόφιλος Σιχλετίδης