Παρά
τη σημαντική βελτίωση που καταγράφηκε από το 2017 στον «δείκτη
ανικανοποίητων ιατρικών αναγκών» (έρευνα για το Εισόδημα και τις
Συνθήκες Διαβίωσης των Νοικοκυριών της Ε.Ε. -EU-SILC) από το υψηλό 13,1
του 2016 στο 8,8 το 2018, ο κρίσιμος δείκτης παραμένει υπερτετραπλάσιος
σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Η μείωση που
καταγράφηκε τα προηγούμενα τρία χρόνια αποδίδεται, κατά το ΕΝΑ, στα
μέτρα που έλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη
των ανασφάλιστων πολιτών. Ωστόσο, το ποσοστό του πληθυσμού με
ανικανοποίητες ιατρικές ανάγκες στην Ελλάδα παραμένει το υψηλότερο στην
Ε.Ε. (8,3%), οκταπλάσιο από τον μέσο όρο της και διπλάσιο από την αμέσως
προηγούμενη Λετονία (4,25%).
Στα
στοιχεία αυτά αποτυπώνεται και η υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ. Από το 2015
καταγράφηκε μικρή αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης της Υγείας στο 5%
του ΑΕΠ, που πάντως παραμένει πίσω από το 7,1% του μ.ό. της Ε.Ε. Οπως
υπενθυμίζει το ΕΝΑ, η συνολική χρηματοδότηση για τις δαπάνες υγείας,
όπως και οι υπόλοιπες κοινωνικές δαπάνες, μειώθηκαν σημαντικά κατά την
περίοδο 2010-2014 ως αποτέλεσμα των οριζόντιων περικοπών που επιβλήθηκαν
με τα δύο πρώτα Μνημόνια. Το 2015 η πτωτική αυτή πορεία ανακόπηκε, με
αύξηση 1,3%.
Σύμφωνα με το ινστιτούτο, το
ξέσπασμα μιας ιδιαίτερα επιθετικής υγειονομικής απειλής επιδρά συνολικά
στα κυρίαρχα μοντέλα διαμόρφωσης και άσκησης κοινωνικής πολιτικής και
αποδομεί τις παραδοχές των νεοφιλελεύθερων πολιτικών,