Η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής εκθέτει την κυβέρνηση για το νόμο περι διαδηλώσεων

Έκθετη είναι η κυβέρνηση για το πολυσυζητημένο Νομοσχέδιο για τις δημόσιες συναθροίσεις μετά την έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής. Τα όσα αναφέρει είναι ισχυρό ράπισμα που δέχθηκε-έπειτα από τις αντιδράσεις συνδικάτων και κοινωνικών φορέων για ένα νόμο που στην ουσία περιορίζει αφόρητα, αν όχι απαγορεύει το δικαίωμα στην διαδήλωση. Η συγκεκριμένη έκθεση διαπιστώνει την αντίθεση ορισμένων διατάξεων ως προς άλλες συνταγματικές διατάξεις!Στην εν λόγω έκθεση, αφού περιγράφονται συνοπτικά τα 23 άρθρα του σχεδίου νόμου, τονίζεται πως το δικαίωµα του συνέρχεσθαι προστατεύεται τόσο από το άρθρο 11 του ελληνικού Συντάγµατος όσο και από το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύµβασης Δικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΔΣΑ), το άρθρο 12 του Χάρτη Θεµελιωδών Δικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΧΘΔΕΕ), το άρθρο 21 του Διεθνούς Συµφώνου για τα ατοµικά και τα πολιτικά δικαιώµατα (ΔΣΑΠΔ) και από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Αντιγράφουμε επί λέξη, "Σε ό,τι αφορά το άρθρο 3 (παρ. 1 και 2) για την θέσπιση της υποχρέωσης γνωστοποίησης της συγκέντρωσης, παρά το υφιστάμενο και συμβατό με το συνταγματικό πλαίσιο καθεστώς, τονίζεται ότι µη γνωστοποίηση δεν µπορεί να αποτελεί νόµιµο έρεισµα για τη διάλυσή της.
Όπως διευκρινίζεται σχετικά, η παράλειψη γνωστοποίησης δεν επηρεάζει τη νομιμότητα της συνάθροισης και οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις, χωρίς προηγούμενη άδεια, απολαύουν συνταγματικής προστασίας και δεν μπορούν να διαλυθούν με το πρόσχημα της μη γνωστοποίησης"
Για την περιττή αναγκαιότητα του ορισμού υπεύθυνου διαδήλωσης " Εποµένως, µπορεί θεµιτά να θεσπισθούν υποχρεώσεις µέριµνας για τους οργανωτές, οι οποίες αφορούν πρωτίστως στην αναγκαία γνωστοποίηση και συνεργασία µε τις αρχές για τη διασφάλιση του ειρηνικού χαρακτήρα της συνάθροισης, αλλά δεν άγουν σε υποκατάσταση των οργανωτών των συναθροίσεων στις συνταγµατικές υποχρεώσεις του κράτους.
Εξ άλλου, το δικαίωµα του συνέρχεσθαι αποτελεί ατοµικό δικαίωµα έκαστου προσώπου, το οποίο ασκείται από κοινού, και δεν τελεί υπό τη διαχειριστική εξουσία ορισµένων προσώπων στα οποία ο νόµος προσδίδει την ιδιότητα του οργανωτή. Για παράδειγµα, µόνη η πρόσκληση για συµµετοχή σε συνάθροιση, που µπορεί να απευθυνθεί εκ παραλλήλου από πολλούς φορείς και σε ευρύτατο κύκλο προσώπων, και οι θεµιτά απορρέουσες από αυτήν ευθύνες µέριµνας, δεν συνεπάγονται αναγκαία και ανάληψη γενικής οργανωτικής ευθύνης ούτε, πολύ λιγότερο, καθοδήγηση της όλης συνάθροισης. Αντίστοιχα, η άσκηση του δικαιώµατος συνάθροισης δεν εξαρτάται από
την αναγκαία αναγνώριση στον προσκαλούντα αντίστοιχων γενικών οργανωτικών ή καθοδηγητικών εξουσιών».