- Το δυστύχημα στα Τέμπη είναι έγκλημα. Δεν ήταν. Είναι.
- Οι εγκληματίες δεν είναι στη φυλακή.
Δεν είναι προφυλακισμενοι. Είναι στα σπίτια τους, στις καλοπληρωμένες δουλειές τους, στην κυβέρνηση.
- Οι εγκληματίες δεν είναι στη φυλακή, αλλά είναι στα σπίτια τους, στις καλοπληρωμένες (χάρις σε μένα, σε σένα και στους συγγενείς των 57 δολοφονημενων) δουλειές τους και στην κυβέρνηση εξαιτίας ΜΑΣ. (Καινδεν εξαιρώ ούτε όλους τους συγγενείς των δολοφονημενων, καθώς κάποιοι - όχι πολύ κοντινοί ίσως - συντάχθηκαν και με ακροδεξιά "ιδεολογία").
- Δεν δολοφονούνται μόνο ζωντανοί. Δολοφονούνται και νεκροί. Και πάλι, εξαιτίας ΜΑΣ.
- Η δημοσιογραφικη κάλυψη του γεγονότος είναι για την 500η θέση. Ντροπή στην ελληνική δημοσιογραφια. (Υπάρχουν εξαιρέσεις. Όσοι ασχολούνται ορθά, γιατί κάποιοι ασχολούνται για να λένε ότι κλαίνε τους συγγενείς και εργαλειοποιουν. Αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν θα τους/μας πω "μπράβο". Αυτή είναι και πρέπει να είναι η δουλειά μας. Κανένα "μπράβο").
- Όσοι αγωνίζονται για να μην υπάρχουν τα παραπάνω, για να μην μπορεί ούτε εγώ ούτε κανείς να τα ξαναγράψει ποτέ, είναι άνθρωποι με υψηλές ποιοτητες. Και με αυτούς πάει η Ιστορία μπροστά.
Δυστυχώς, όχι η κοινωνία. Γιατί είναι ήδη βαθιά αλλοτριωμενη, ΚΑΙ με δική της ευθύνη, και δεν φτάνουν μόνο κάποιες υψηλες ποιοτητες. Τι χρειάζεται; Πολύ καλά το ξέρουμε όλοι. Ας αναλάβει καθείς το μερίδιο της ευθύνης του. Ολάκερο όμως. Ακόμη κι απ τον καναπέ του.
- Οι εγκληματίες πρέπει να μπουν φυλακή. Έστω να δικαστουν.
Γιατί το δυστύχημα στα Τέμπη είναι έγκλημα. Δολοφονήθηκαν εν γνώση τους και εν πλήρη ασυναισθησια τους, 57 ανθρωποι με εξαιρετικά βίαιο τρόπο.
Νόρα Ράλλη
Εφημερίδα των Συντακτών