Του Γιώργου Χελάκη
...Δημοκρατίας; Εύκολα το λες, δύσκολα το αποδεικνύεις.
Τυπικά έχουμε Δημοκρατία και αντιπροσωπευτικό, κοινοβουλευτικό σύστημα.
Κανένας δεν μας παρακολουθεί όταν βγαίνουμε απ’ το σπίτι, αλλά μας παρακολουθούν άνετα και αξιόπιστα από τα τηλέφωνά μας, τις κάμερες σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Κανένας δεν μας κατασκοπεύει, αλλά ό,τι ώρα θέλουν μπαίνουν στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς και παραδίδουν τα προσωπικά μας δεδομένα σε ιδιωτικές εταιρείες, με τις οποίες συνεργάζονται οι τράπεζες.
Η Βουλή - ξέρετε, στα λουλουδάδικα από πάνω- είναι ανοικτή και οι βουλευτές
παρόντες στις συνεδριάσεις. Όμως τα πιο κρίσιμα θέματα τα περνούν εκτός Βουλής
με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Η Βουλή συνεδριάζει για να επικυρώνει τις
«κυβερνητικές» αποφάσεις. Κι όταν τα πράγματα σκουραίνουν κι είναι να
συζητηθούν ευθύνες των κυβερνητικών συνεταίρων (βλέπε Βενιζέλος) την κλείνουν
κιόλας. Τυπικά έχουμε Δημοκρατία και αντιπροσωπευτικό, κοινοβουλευτικό σύστημα.
Κανένας δεν μας παρακολουθεί όταν βγαίνουμε απ’ το σπίτι, αλλά μας παρακολουθούν άνετα και αξιόπιστα από τα τηλέφωνά μας, τις κάμερες σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Κανένας δεν μας κατασκοπεύει, αλλά ό,τι ώρα θέλουν μπαίνουν στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς και παραδίδουν τα προσωπικά μας δεδομένα σε ιδιωτικές εταιρείες, με τις οποίες συνεργάζονται οι τράπεζες.
Κυβέρνηση με υπουργούς υπάρχει. Θεωρητικά. Πρακτικά κυβερνούν η κα. Μέρκελ, ο κ. Τόμσον και ο κ. Φούχτελ. Αυτοί αποφασίζουν και οι υπουργοί με τον πρωθυπουργό «εκτελούν». Επί τόπου.
Και πλουραλισμός υπάρχει. Όχι βέβαια στα δελτία των «8» και στα κυρίαρχα συγκροτήματα του Τύπου. Εκεί σκορπίζεται φόβος, τρόμος και «ντοπαρισμένη» αισιοδοξία. Όποιος δεν το πιστεύει ας διαβάσει το βιβλίου του Γιάννη Πρετεντέρη. Τα γράφει με χαρτί και καλαμάρι για να σώσει την ψυχή του…
Κι αγωνιστές που βασανίστηκαν από τη χούντα υπάρχουν (ακόμα). Όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανόλης Γλέζος, που τους περιέλουσαν με χημικά τα ΜΑΤ στις διαδηλώσεις μπροστά στη Βουλή…
Και δικαιοσύνη υπάρχει. Τι σημασία έχει που τους μαζεύουν οι εκπρόσωποι των δανειστών και τους εξηγούν πως θα δικάζουν…
Και χουντικοί υπάρχουν. Αλλοίμονο. Στις Δημοκρατίες κανένας δεν δικάζεται για τις «ιδέες» του. Άλλο τώρα αν οι τηλεαστέρες τους καλούν να γίνουν πιο σοβαροί για να μπουν κι αυτοί στην κυβέρνηση. Άλλο αν οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού συνεργάζονται μαζί τους.
Ναι λοιπόν. Σαράντα χρόνια μετά την μεταπολίτευση ζούμε σε καθεστώς «Δημοκρατίας».