.jpg)
Τα σημαίνοντα, τα σημαντικά και το απαραίτητο παρασκήνιο, της επιλογής Τασούλα από τον Μητσοτάκη, αναζητούνται σε όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος. Κι αυτό γιατί, όσο και να ‘ναι, παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος έχει εκ του Συντάγματος μηδενικές σχεδόν αρμοδιότητες, το πρόσωπο και όσα κουβαλάει και συμβολίζει έχουν τη σημασία τους για το σήμερα και το αύριο. Πρώτον, για τις προθέσεις του κυρίαρχου σήμερα προσώπου -του πρωθυπουργού. Δεύτερον, για το σήμα που παίρνει η παράταξη της πλειοψηφίας, αλλά και τα άλλα κόμματα και βέβαια η κοινωνία. Και τρίτον για το κλίμα που δημιουργεί η συγκεκριμένη επιλογή στο πολιτικό σύστημα και τη χώρα.
Σκότος, περισσότερο σκότος! Αυτή είναι η συμβολή του Μητσοτάκη με την επιλογή Τασούλα, στο ήδη βαρύ και σκοτεινό κλίμα, σε καιρούς γεωπολιτικής αστάθειας, πολιτικού αυταρχισμού και κοινωνικής παράλυσης. Ο Τασούλας είναι το τελευταίο καρφί στο κιβώτιο μέσα στο οποίο ο Μητσοτάκης κλείνει θεσμικές ευαισθησίες, δημοκρατικές πολυχρωμίες και πολιτιστικές ελευθεριότητες. Τα κεφάλια μέσα για όλους όσοι επιμένουν να βαυκαλίζονται με κεντρώες σαχλαμάρες και σημιτικές φανφάρες. Ο Μητσοτάκης, ελεύθερος αντιπολιτευτικών βαρών, τσαλαπατάει άλλον ένα θεσμό, υποτάσσοντάς τον όχι σε κομματικές, αλλά σε μικροκομματικές και προσωπικές σκοπιμότητες.
Αναμενόμενη η κατασκευή, ενωτικών και μετριοπαθών χαρακτηριστικών για το πρόσωπο του Τασούλα, αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται. Ούτε ικανότητες πέραν του μετρίου διαθέτει, ούτε κάποια κοινωνική, πολιτική, ή επιστημονική τέλος πάντων, ακτινοβολία. Ακροδεξιός με καλούς τρόπους είναι ο άνθρωπος. Συνένοχος σε κάθε είδους συγκάλυψη, συναυτουργός του Μητσοτάκη σε μικρά και μεγάλα εγκλήματα, αντικομμουνιστής παλιάς κοπής, υβριστής του Μπελογιάννη και άλλα εξόχως ενδεικτικά τον χαρακτηρίζουν. Αυτά είναι το διαβατήριό του για το προεδρικό μέγαρο. Και ευλόγως η βίζα του έχει την υπογραφή του Μητσοτάκη και την αλαζονική σφραγίδα του: Ο δικός ΜΟΥ πρόεδρος.
Συγκίνησε, λέει, τον Στίγκα. Γιατί να μην τον συγκινήσει κι αυτόν, όπως ίσως και τη Λατινοπούλου και τους άλλους φαιούς; Η ναφθαλίνη της εθνικοφροσύνης του μπορεί να συγκινήσει ακόμα και τον Κασιδιάρη, που λέει ο λόγος. Το θέμα είναι πότε οι αυτάρεσκοι μικροϊδιοκτήτες της δημοκρατικής πλειοψηφίας θα καταλάβουν ότι το σκότος του Μητσοτάκη και του Τασούλα δεν αρμόζει ούτε στη δημοκρατία, ούτε στη χειμαζόμενη κοινωνία μας. Ότι όσο αυτοί διαφημίζουν τα ψιλικά τους ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ σβήνουν ό,τι απέμεινε φωτεινό σ’ αυτό τον τόπο. Και επιμένοντας στη μιζέρια τους προσυπογράφουν μια πικρή αλήθεια: Ο Τασούλας είναι ο Πρόεδρος που μας αξίζει.