Έπεσε λέει η εμπιστοσύνη των πολιτών στον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας μετά την θητεία Σακελλαροπούλου. Αυτό δεν θα συμβεί με τον κ. Τασουλα, οπότε θα τα πάει καλύτερα από την κ. Σακελλαροπουλου. Παράδοξο; Καθόλου.
Γιατί αν δεν έχεις καθόλου προσδοκίες από κάποιον, δεν μπορείς να απογοητευτεις από αυτον! Κι αυτό ισχύει για τον Τασούλα: ο,το πληρώνεις, παίρνεις που λένε και στη λαϊκή.
Τα γνωστά: η κ. Σακελλαροπούλου ήταν δικαστικός στο ΣτΕ, όχι πολιτικός, δεν είχε δημόσια παρουσία πριν γίνει ΠτΔ, είχε φροντίσει όμως να χτίσει προφίλ προς πάσα κατεύθυνση. Πολλοί άνθρωποι περίμεναν ότι θα κρατήσει κάποια αξιοπρέπεια, κάποια ανεξαρτησία από τον Πρωθυπουργό που την πρότεινε. Ότι ως δικαστικός θα είχε ευαισθησία στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλήθειας κλπ.Ξεχνώντας βέβαια ότι τόσο σε θέση ανώτατου δικαστικού, όσο και σε θέση ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, δεν φτάνεις αν δεν έχεις δώσει εχέγγυα υπακοής. Και το απέδειξε αυτό η Σακελλαροπούλου με τη στάση της στο μεταναστευτικό,τις υποκλοπές και τα Τέμπη. Αυτο φαινόταν. Η χρησιμότητα της στην κυβέρνηση βεβαια πραγματωνοταν και με διάφορους τρόπους που δεν φαίνονταν στη δημόσια σφαίρα.
Ο κ. Τασούλας, πάντως, δεν μπορεί να απογοητεύσει σχεδόν κανέναν, γιατί κανένας δεν έχει προσδοκίες από αυτόν. Μόνο το δεξιό και ακροδεξιό ακροατήριο, που μια χαρά θα το ικανοποιήσει και μόνο το να μην ασχολείται ο Πρόεδρος τους "με αυτά τα γκέι".
Η κ. Σακελλαροπούλου θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας ως η ανώτερη δικαστικός που πήγε σε τόπο εγκλήματος και έκανε σαν να μην ξερει ότι δεν πρέπει να πατήσει πάνω. Δεν χαζεψε, δεν ξέχασε και αυτά που ήξερε, έκανε αυτό που είχε σχεδιάσει το επιτελείο, επιτέλεσε τον ρόλο της με πλήρη συνείδηση. Σε μια ειρωνία της ιστορίας, όμως, ο λόγος που δεν προτάθηκε για δεύτερη θητεία, όπως τόσο ήθελε, ήταν ότι, ακόμη και πλήρως υποταγμένη, δεν ήταν αρκετή για τα γούστα τους.
Κατά τα λοιπά, εμείς οι υπόλοιποι ούτε είχαμε κάτι, ούτε το χασαμε.
Γιατί αν δεν έχεις καθόλου προσδοκίες από κάποιον, δεν μπορείς να απογοητευτεις από αυτον! Κι αυτό ισχύει για τον Τασούλα: ο,το πληρώνεις, παίρνεις που λένε και στη λαϊκή.
Τα γνωστά: η κ. Σακελλαροπούλου ήταν δικαστικός στο ΣτΕ, όχι πολιτικός, δεν είχε δημόσια παρουσία πριν γίνει ΠτΔ, είχε φροντίσει όμως να χτίσει προφίλ προς πάσα κατεύθυνση. Πολλοί άνθρωποι περίμεναν ότι θα κρατήσει κάποια αξιοπρέπεια, κάποια ανεξαρτησία από τον Πρωθυπουργό που την πρότεινε. Ότι ως δικαστικός θα είχε ευαισθησία στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλήθειας κλπ.Ξεχνώντας βέβαια ότι τόσο σε θέση ανώτατου δικαστικού, όσο και σε θέση ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, δεν φτάνεις αν δεν έχεις δώσει εχέγγυα υπακοής. Και το απέδειξε αυτό η Σακελλαροπούλου με τη στάση της στο μεταναστευτικό,τις υποκλοπές και τα Τέμπη. Αυτο φαινόταν. Η χρησιμότητα της στην κυβέρνηση βεβαια πραγματωνοταν και με διάφορους τρόπους που δεν φαίνονταν στη δημόσια σφαίρα.
Ο κ. Τασούλας, πάντως, δεν μπορεί να απογοητεύσει σχεδόν κανέναν, γιατί κανένας δεν έχει προσδοκίες από αυτόν. Μόνο το δεξιό και ακροδεξιό ακροατήριο, που μια χαρά θα το ικανοποιήσει και μόνο το να μην ασχολείται ο Πρόεδρος τους "με αυτά τα γκέι".
Η κ. Σακελλαροπούλου θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας ως η ανώτερη δικαστικός που πήγε σε τόπο εγκλήματος και έκανε σαν να μην ξερει ότι δεν πρέπει να πατήσει πάνω. Δεν χαζεψε, δεν ξέχασε και αυτά που ήξερε, έκανε αυτό που είχε σχεδιάσει το επιτελείο, επιτέλεσε τον ρόλο της με πλήρη συνείδηση. Σε μια ειρωνία της ιστορίας, όμως, ο λόγος που δεν προτάθηκε για δεύτερη θητεία, όπως τόσο ήθελε, ήταν ότι, ακόμη και πλήρως υποταγμένη, δεν ήταν αρκετή για τα γούστα τους.
Κατά τα λοιπά, εμείς οι υπόλοιποι ούτε είχαμε κάτι, ούτε το χασαμε.