18:00 Πάρκο Ακαδημίας Παύλος Φύσσας
Η Μνήμη γίνεται Αντίσταση Δώδεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι της Χρυσής Αυγής, το όνομά του παραμένει σύμβολο αντίστασης.
Ο Παύλος δεν ήταν ήρωας από τα βιβλία ούτε «ειδική περίπτωση». Ήταν ένας από εμάς. Παιδί της εργατιάς, των γειτονιών, της μουσικής και της αξιοπρέπειας.
Τον δολοφόνησαν γιατί ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στο δηλητήριο που έσπερναν οι φασίστες. Η πράξη αυτή δεν ήταν τυχαία. Ήταν η κορύφωση μιας στρατηγικής μίσους που βρήκε πρόσφορο έδαφος στην κρίση, στον φόβο και στη σιωπή. Η δίκη απέδειξε ότι η Χρυσή Αυγή ήταν εγκληματική οργάνωση.
Κι όμως, η πολιτική και κοινωνική συγκυρία του 2025 δείχνει πως η απειλή δεν τελείωσε: πολλοί από τους καταδικασμένους κυκλοφορούν ελεύθεροι. Η πρόσφατη αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου, προτού εκτίσει πλήρως την ποινή του, είναι ενδεικτική της προνομιακής μεταχείρισης που απολαμβάνουν οι φασίστες ως οργανικό κομμάτι του συστήματος.
Την ίδια στιγμή, όσοι στέκονται απέναντι – αντιφασίστες, αναρχικοί, κομμουνιστές, φτωχοί και περιθωριοποιημένοι – γνωρίζουν το πιο σκληρό πρόσωπο της δικαστικής εξουσίας: βαριές ποινές, στημένα κατηγορητήρια, προφυλακίσεις, στέρηση βασικών δικαιωμάτων στη φυλακή (άδειες, αξιοπρεπής μεταχείριση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δικαίωμα στην εκπαίδευση). Έτσι, η «δικαιοσύνη» λειτουργεί ως μηχανισμός που ταυτόχρονα ποινικοποιεί την αλληλεγγύη και καλύπτει το φασιστικό μίσος.
Όσο οι κυβερνήσεις επενδύουν στον φόβο και οι μηχανισμοί καταστολής στρέφονται ενάντια στους αδύναμους, τόσο οι συνθήκες που γεννούν τον φασισμό παραμένουν εδώ. Η νομική καταδίκη από μόνη της δεν φτάνει.
Οι θεσμοί που σήμερα καταδικάζουν, αύριο μπορεί να καλύπτουν ή να ανακυκλώνουν το ίδιο μίσος με νέα προσωπεία. Ο φασισμός δεν είναι «ένα από τα δύο άκρα», αλλά κομμάτι του συστήματος που θέλει τους πολλούς σιωπηλούς και φοβισμένους. Γι’ αυτό και η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι παθητική. Οργανωνόμαστε συλλογικά, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στις σχολές.
Υπερασπιζόμαστε τους πρόσφυγες, τους εργάτες, τους περιθωριοποιημένους, τους αόρατους αυτής της κοινωνίας, στηρίζουμε όσους χτυπιούνται από την κρατική καταστολή, ανοίγουμε ρωγμές ελευθερίας μέσα στην καθημερινότητα.
Η Αλεξανδρούπολη είναι κομβικό σημείο. Εκεί που συναντιούνται δρόμοι, θάλασσες και ζωές, δεν θα αφήσουμε τον φασισμό να ριζώσει. Δεν θα χαρίσουμε ούτε σπιθαμή στις δυνάμεις του μίσους.
Η μνήμη του Παύλου είναι ζωντανή κάθε φορά που ένας τοίχος γράφει «ποτέ ξανά φασισμός», κάθε φορά που μια πλατεία γεμίζει από φωνές και όχι από φόβο.
Γι’ αυτό καλούμε όλες και όλους στις 18 Σεπτέμβρη 2025, ώρα 18:00, στο Πάρκο Ακαδημίας στην Αλεξανδρούπολη.
Για να δείξουμε ότι ο Παύλος ζει μέσα από τις πράξεις μας, ότι ο φασισμός τσακίζεται συλλογικά, ότι η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας.
Δεν ξεχνάμε – Δεν συγχωρούμε.
Ο Παύλος ζει όσο εμείς αγωνιζόμαστε.
Αντιφασιστική Συνέλευση Αλεξανδρούπολης