Ανοιχτός ξανά ο Α΄Παιδικός Σταθμός

Είναι ένα από τα πλέον ιστορικά κτίρια της Αλεξανδρούπολης, από τα λίγα εναπομείναντα. Ένα κτίριο σύμβολο στο κέντρο της πόλης, ίδιας αρχιτεκτονικής “φιλοσοφίας” με το Ταχυδρομείο και το Δικαστικό Μέγαρο, με τα οποία και γειτνιάζει. Μεγάλωσε γενιές και γενιές Αλεξανδρουπολιτών στους χώρους του, βοηθώντας τους στην πορεία κοινωνικοποίησής τους. Μιλάμε για τον Α΄Παιδικό Σταθμό, το οποίο μετά από ενάμισι χρόνο περίπου, ξαναάνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχθεί χαρούμενες παιδικές φωνές.Η φθορά του χρόνου είχε κάνει πάνω του τα σημάδια τους και οι εργασίες ανακατασκευής του ήταν επιβεβλημένες. Οι εργασίες αναστήλωσης και αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν και από τη Δευτέρα λειτουργεί κανονικά. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν με κάθε επισημότητα και παρουσία μεταξύ άλλων και των πρώην δημάρχων Τάσου Σουλακάκη, Ελευθέριου Γιοφτσίδη και Γιώργου Αλεξανδρή, τα εγκαίνια του ανακαινισθέντος κτιρίου.
Ο παιδικός σταθμός, ένας σύγχρονος χώρος αγωγής και διαμονής για τα παιδιά βρεφικής και προσχολικής ηλικίας, αποτελεί σημαντικό στήριγμα για τις εργαζόμενες μητέρες, αλλά και προθάλαμο κοινωνικοποίησης των παιδιών και της εισαγωγής τους στον κόσμο της μάθησης και της γνώσης.Η ανακαίνιση του Παιδικού Σταθμού ολοκληρώθηκε με κονδύλια προγράμματος ΕΣΠΑ και το κόστος της ανήλθε στο ποσό του 1 εκ.ευρώ και περιελάμβανε εργασίες επισκευής εσωτερικού χώρου και εκσυγχρονισμού εγκαταστάσεων, τοποθέτηση καινούριας στέγης και κουφωμάτων, καθώς και εξωραϊσμό του αύλειου χώρου.

Η ιστορία του Α΄παιδικού σταθμού

Κατασκευάσθηκε κι αυτό γύρω στα 1890 και αποτελούσε ένα από τα κτίρια του Διοικητικού κέντρου που έγιναν εκείνη την εποχή από τις Οθωμανικές αρχές.  Μαρτυρίες παλαιών Αλεξανδρουπολιτών, αναφέρουν ότι το κτίριο λειτουργούσε πάντοτε ως παιδικός σταθμός. Πρόκειται για ισόγειο λιθόκτιστο κτίριο υπερυψωμένο, με επιχρισμένους τους εξωτερικούς τοίχους, με εσοχή και πέτρινη σκάλα στη πύλη (είσοδο), με κεραμοσκεπή, που γύρω γύρω έχει μετώπη και μεγάλη αυλή περιμετρικά, ίδιας αρχιτεκτονικής “φιλοσοφίας” με το Ταχυδρομείο και το Δικαστικό Μέγαρο.

Γιώργος Πανταζίδης