Περηφανεύονται οι τοπικοί μας (δεξιοί) άρχοντες που δεν θα δεχθεί όλη η Θράκη ούτε μισό πρόσφυγα. Κι έτσι, μας μπαίνουν διάφορες σκέψεις: Πρώτον, ότι οι κορώνες που βγάζουν κατά καιρούς περί ακομμάτιστης τοπικής αυτοδιοίκησης, μάλλον, δεν έχουν καμία βάση και δεύτερον, ότι τα περί Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών και της αρμονικής συμβίωσης αυτών με τους χριστιανούς συμπολίτες τους είναι, προφανώς, φούμαρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Όταν δεν δέχεσαι ούτε έναν πρόσφυγα πολέμου, επειδή φοβάσαι
ότι θα σου πάρουν τη Θράκη, το μόνο που κάνεις είναι να διαχωρίζεις τους ανθρώπους με γνώμονα το Θεό στον οποίο πιστεύουν και βάσει αυτού να αποφασίζεις αν δικαιούνται περίθαλψης, ασύλου, φιλοξενίας. Ο -πολλές φορές- παράλογος φόβος για έναν αόρατο εχθρό κατάφερε να νικήσει τον αληθινό τρόμο ενός πραγματικού, καταστροφικού πολέμου. Δυστυχώς.
Κ.Η. (Από τη στήλη ΜικροΓΝΩμικά)
