Την εφαρμογή ήδη θεσμοθετημένων διατάξεων, που οδηγούν σε περαιτέρω μείωση των κατώτατων αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα, αφού δεν θα προσμετρώνται ούτε οι τριετίες, ούτε τα επιδόματα, απαιτούν οι θεσμοί να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση. Με τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, να διατηρείται στην δικαιοδοσία της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι των κοινωνικών εταίρων, οι εκπρόσωποι των δανειστών, επιδιώκουν να πετύχουν ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση των μισθών, συνεχίζοντας την τακτική της τελευταίας εξαετίας.
Παράλληλα, η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης ευνοεί απόλυτα τα σχέδιά τους, αφού διαπιστώνεται πλέον με επίσημα στοιχεία ότι προσεγγίζουν τις 500.000 οι εργαζόμενοι υπό καθεστώς μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, άρα λαμβάνουν μισθούς στα επίπεδα ή και κάτω από τα 360 ευρώ το μήνα, που είναι το επίδομα ανεργίας…
Σε κάθε περίπτωση, οι δανειστές απαίτησαν την εφαρμογή διατάξεων του β’ μνημονίου που ορίζει ότι θα προκύψουν μέτρα τα οποία θα μειώσουν την «απόκλιση του κατώτατου μισθού της Ελλάδας με τους ανταγωνιστές (Πορτογαλία, Κεντρική και ΝΑ Ευρώπη) και θα διασφαλιστεί ένα ενιαίο δίκτυο ασφάλειας για όλους τους υπαλλήλους». Σε όλα τα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και η πρόταση της Διεθνούς Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για καθορισμό κατώτατου μισθού με βάση την εργασιακή εμπειρία, για να μπερδέψει ακόμα περισσότερο το τοπίο.
Η ελληνική πλευρά αντιπαραθέτει το επιχείρημα ότι ο κατώτατος μισθός στη σημερινή του μορφή (586 ευρώ μικτά και ειδικά για νέους έως 25 ετών, 511 ευρώ), έχει κριθεί ότι αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Χάρτα Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Συνεπώς, πρέπει να αλλάξει, να καθοριστεί σε ενιαία μορφή και το τελικό ύψος του, να αποτελεί αντικείμενο υγιούς διαπραγμάτευσης ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους, δηλαδή εργοδότες και εργαζόμενους.
www.dikaiologitika.gr