Ο Κώστας Σημίτης ήταν σίγουρα ένας από τους πλέον ιστορικά επιδραστικούς μεταπολιτευτικούς πρωθυπουργούς. Και μόνο η είσοδος στο ευρώ της Ελλάδας αποτελεί ιστορικό επίτευγμα για τον ελληνικό καπιταλισμό.
Ωστόσο, ταυτόχρονα ήταν και η αρχή της ραγδαίας αποβιομηχανοποίησης της χώρας, η πηγή της τουριστικής μονοκαλλιέργειας της ελληνικής οικονομίας, η αιτία των τεράστιων εμπορικών ελλειμμάτων και ο καταποντισμός της ελληνικής οικονομίας στην 51η θέση της παγκόσμιας οικονομίας σήμερα -πιο κάτω από το Καζακστάν και to Ιράκ! Ο Σημίτης ήταν πράγματι ο οδηγός της μετατροπής της χώρας στην “ισχυρή Ελλάδα” αλλά και ταυτόχρονα της Ελλάδας failed state, των γκαρσονιών, της μετανάστευσης [brain drain], της μαζικής φτωχοποίησης των εργαζομένων.Πάνω απ’ όλα ο Σημίτης ήταν ο αρχιερέας της διαπλοκής, της μίζας, της διαβρωτικής και καταστροφικής διαφθοράς του κρατικού μηχανισμού που οδήγησε στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή των μνημονίων. Επί Σημίτη η μίζα έγινε ο κανόνας κάθε συναλλαγής με τον κρατικό μηχανισμό. Ο έλεγχος της “ανεξάρτητης δικαιοσύνης” ήταν τόσο απόλυτος ώστε ο Σημίτης όποτε αντιμετώπιζε τις (προφανώς αληθείς και εξόφθαλμες) καταγγελίες διαφθοράς των υπουργών του δήλωνε ξεδιάντροπα: “Όποιος έχει στοιχεία στον Εισαγγελέα!”. Δηλαδή, στην ατιμωρησία. Με αυτόν τον τρόπο δεν υπήρξε το οποιοδήποτε φρένο στην κρατική διαφθορά. Από αυτή την άποψη, ο Σημίτης υπήρξε όχι μόνο ο αρχιερέας αλλά και ο θεματοφύλακας της διαφθοράς.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: το πλέον παράδοξο για την υστεροφημία του Σημίτη είναι ο ισχυρισμός ότι ενώ έβλεπε τις μίζες να περνούν από μπροστά του ως το χαλάζι, αυτός “παρέμεινε αδιάφθορος”! Το πιστεύετε αυτό; Το άλλο με τον Τοτό το πιστεύετε;