Σε τέτοιες στιγμές ειλικρινούς συγκίνησης όλες οι τυπικότητες, οι πρόβες, οι πόζες αναιρούνται και εξαφανίζονται.
Ευχαρίστησε τον εκλιπόντα πατέρα του και τη μητέρα του που του έδωσαν πολύτιμα ψυχικά εφόδια και αποφασιστικότητα, τα αδέρφια του με τα οποία μοιραζόταν για χρόνια το ίδιο ζευγάρι παπούτσια για να παίζουν μπάσκετ, τους συμπαίκτες του, όλους όσοι ξημεροβραδιάζονται σε Ελλάδα και Νιγηρία για να τον βλέπουν να παίζει.
Όλα αυτά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τα είπε στα αγγλικά με τελείως ελληνική προφορά.
Όπως θα έκανε ένα οποιοδήποτε φτωχόπαιδο από την Ελλάδα, που θα βρισκόταν στο εξωτερικό κυνηγώντας τον στόχο του. Με την ίδια προφορά με την οποία είπε -πιτσιρικάς- πως το όνειρό του είναι να γίνει παίκτης του NBA.
Αυτή η ελληνική προφορά στα αγγλικά είναι ο εφιάλτης του κάθε καλοζωισμένου φιλελέ, που αγόρασε ένα πτυχίο πανεπιστημίου στο εξωτερικό, που επιδεικνύει τα ψευτο-αγγλικά του ντροπιασμένος που ο παππούς του ήταν από χωριό.
Ο εφιάλτης του κάθε παλιάνθρωπου που αρνείται στον Γιάννη -και κάθε «Γιάννη»- ότι είναι Έλληνας, που κρύβει ότι ο Αντετοκούνμπο ήταν ένα παιδί στα Σεπόλια, ένας μετανάστης.
(φωτογραφία του sixtwelve / https://www.flickr.com/.../23673995470/in/photostream/)
Νίκος Σβέρκος