Σήμερα, κοντά στον κάμπο της Λύρας, είδα ένα χωράφι να θερίζεται και πελαργούς να προσγειώνονται. Από μακριά δεν κατάλαβα πόσοι ήταν, αλλά με τα κιάλια μέτρησα περίπου 40. Όταν πλησίασα να φωτογραφήσω, είδα από πάνω τους έναν μαυρόγυπα να πετάει. Δεν μου έκανε τη χάρη να προσγειωθεί... αλλά τον έχω δει κι άλλες φορές να κατεβαίνει για να φάει ό,τι νεκρό ζώο έχει μείνει στο χωράφι μετά το θέρισμα.Ραντεβού με την «κομπίνα», όπως λένε οι αγρότες τη θεριζοαλωνιστική μηχανή, δίνουν καθημερινά οι πελαργοί τέτοια εποχή σε όλους τους κάμπους του Έβρου. Είναι η εποχή του θέρους, όπου τα χρυσά σιταροχώραφα θερίζονται με τις τεράστιες μηχανές. Πίσω τους δεκάδες πελαργοί κινούνται ταχύτατα για να αρπάξουν... ό,τι ζώο πετάγεται ψόφιο, όπως κάθε λογής ακρίδα.
Παρατηρώντας τους πελαργούς, έβλεπα άλλους να κρατάνε τις αποστάσεις τους από τη μηχανή και άλλους πιο τολμηρούς να την ακολουθούν από πίσω. Μιλώντας με το χειριστή, μου είπε ότι «από το πρωί μας ακολουθούν στα χωράφια που θερίσαμε. Έχουμε δει και μαυρόγυπες να κατεβαίνουν... Ίσως έρθουν πάλι αφού φύγουμε.»
 |
| Οι πιο τολμηροί πελαργοί προσγειώνονται ακριβώς πίσω από τη θεριστική μηχανή, αναζητώντας ό,τι "τροφή" μένει στο χώμα. |
Αν σβήσει η γεωργική ζωή, ο τόπος θα ερημώσει όχι μόνον από ανθρώπους, αλλά και από πολλά ζώα και πουλιά, ανάμεσά τους και πολλά σπάνια αρπακτικά πουλιά του αγαπημένου μας δάσους της Δαδιάς.
wwf.gr